• Op de dag dat King Charles zijn kroon en andere versierselen kreeg aangemeten, tevens de verjaardag van Van Weeghel, werden de mannen van het zesde verwacht in Zwolle. Waar in de schaduw van het stadion van de plaatselijke trots en promovendus van de KKD mocht worden gespeeld tegen het vijfde team van Bekuik.

     
    De helft van de selectie ging op de fiets, vanwege de klimaatdoelen en de andere helft met de auto vanwege praktische zaken en persoonlijke redenen. Eitje had bij afwezigheid van Kolkie de teugels stevig in handen genomen en nog een drietal gastspelers geregeld. Gijs en Ruben was het vorige week goed bevallen, dus die wilden nog wel eens mee doen en Paddy jr. stond te popelen om nog eens een keer met sr. samen te spelen. Maar voordat een aanvang genomen kon worden metende wedstrijd moest eerst de kleedkamer gevonden worden. Normaal gesproken geen probleem, want bij de meeste clubs hangt en bord, of tegenwoordig zelfs een scherm waarop de nodige info daarover wordt prijsgegeven. Zo niet bij Bekuik, mogelijk moeten ze bezuinigen of iets dergelijks.
     
    Bassie ging zoals te doen gebruikelijk achter zijn gevoel aan en stiefelde langs de nodige kleedlokalen. Steef had een ander gevoel en zei om de minuut: “Ik denk dat we onder de tribune moeten omkleden.” Bassie en de rest lieten hem maar in die waan, want onder de tribune zitten helemaal geen kleedkamers.
    Maar na een zoektocht van een klein kwartier bleek dat Steef er toch dichtbij zat, want de kleedkamer bevond zich onder de kantine. Net naast de tribune. We zullen het maar goed rekenen, klasse Steef!
     
    De fietsbrigade zat al klaar in tenue en stond te springen om naar buiten te gaan, de tegenstander (amper achttien jaar en nog geen haar op de kin) was al bezig met de warming-up.
    Één geelblauwe zat er niet zo frisjes bij, die was tot diep in de nacht bezig geweest met het vieren van de bevrijding. Dat was zo te zien prima gelukt, maar de Hattoheimers zouden daar zo zou later blijken ee wrange vruchten van plukken. Eitje besloot in ieder geval om hem te belonen met een basisplaats.
    Paulus kreeg rust van Eitje, want hij was die ochtend samen met de buren bezig geweest om de versiering in de straat weer te verwijderen, voor zover dat nog niet was gedaan door dronken vandalen tenminste.
     
    Scheidsrechter van dienst Roelof L. had er zichtbaar zin in deze middag en hij blies de wedstrijd in gang. Binnen een kwartier werd duidelijk het een dramatische middag zou worden voor de geelblauwen. De bevrijdingsvierder had klaarblijkelijk zo goed zijn best gedaan in de voorafgaande nacht, dat van fatsoenlijk voetbalspel geen sprake meer was. Als hij al een bal raakte, dan was het een raadsel wat zijn bedoeling was met de verplaatsing van de bal en van het dekken van zijn tegenstander was deze middag sowieso geen sprake. Gevolg, binnen een kwartier 4-0 in het boekje van Roelof L.
    Geen eer meer aan te behalen dus en dat na een kwartier spelen. Gijs en Ruben hadden zich hier, na de prima wedstrijd van vorige week, toch iets anders van voorgesteld. De rest van het team ook trouwens.
     
    Na zo’n vijfentwintig minuten spelen moest Steef de wedstrijd staken, de zoektocht naar de kleedkamer was hem niet in de koude kleren gaan zitten. Paulus was zijn vervanger en kwam in de punt van de aanval te spelen, Gijs en Broens stonden immers prima op hun plek centraal achterin. Paulus moest er wel even inkomen uiteraard, warmlopen was er niet bij en bovendien zou hij in het veld komen voor de Buurman en niet voor Steef. Mentaal wel even een dingetje dat verwerkt moest worden.
     
    Ondanks de stand probeerde het zesde er toch nog iets van te maken en met die lange spits voorin lukte het zowaar om af en toe een fatsoenlijke aanval op te zetten. Maar net als het leek te gaan lopen gooide de bevrijdingsvierder weer roet in het eten en gaf hij Bekuik de kans om gevaarlijk te worden. Zij leken andermaal te scoren, maar Bassie beweerde bij hoog en bij laag dat de bal niet over de doellijn was geweest en bracht de bal weer in het spel. De jochies van Bekuik bevonden massaal te protesteren en te huilen en dus besloot Roelof L. om maar eens polshoogte te nemen bij Bassie. Samen namen ze de volledige actie nog eens door, bal via de borst, tegen de lat en paal en toen in de handen van Bassie. Zelfs de stand van de armen en zo’n werden meegenomen door Roelof L. Deze man had geen VAR of doellijntechnologie nodig, simpelweg door het nabeleven van de actie kon hij wel zien dat de bal niet over de lijn was. Terechte beslissing uiteraard.
     
    Nadat Eitje in het veld was gekomen in plaats van de Buurman en er op de midden bij kwam, ging het spel nog verder voor uit. Maar verder dan een paar kleine speldenprikken kwamen de geelblauwen niet.
     
    In de rust werd de bevrijdingsvierder (en het team dus ook) uit zijn lijden verlost en werd vervangen door Paddy jr., maar niet nadat hij plechtig had beloofd nooit meer zo in het veld te zullen gaan staan. Dat zal wel goedkomen dus.
     
    Besloten werd om na rust maar te starten alsof de hele eerste helft niet gebeurd was. Aanvankelijk leek die struisvogelpolitiek goed te werken, want de geelblauwen kregen zowaar het heft in handen. Paulus sjouwde en sleurde en probeerde op elke denkbare plek aanspeelbaar te zijn, zodat van daaruit de aanvallen verder opgebouwd konden worden. En dat lukte vrij aardig. De eerste kansen voor de Hattoheimers dienden zich al vrij vlot weer aan. Maar omdat de geelblauwen vol op de aanval speelden lagen er natuurlijk grote ruimtes in de rug van de verdediging. De gastheren maakten daar handig gebruik van en met hun snelheid prikten ze er zo nog een paar achter Bassie.
     
    Na een kwartiertje spelen in de tweede helft was sprake van een historisch feit, want toen kwam Paddy sr. in het veld en speelden vader en zoon samen in het zesde. Menig traantje werd weggepinkt en dat verzachtte enigszins de pijn van de ruime achterstand. Reden temeer voor de Hattoheimers om nogmaals aan te zetten en dan maar de ere treffer te maken, zoals dat heet.
     
    Dat lukte uiteindelijk. Na een goede aanval die van achteruit via het midden werd opgezet, werd Wessie na een combinatie tussen Eitje en Paulus de diepte ingestuurd. Na een fraaie actie waarbij hij de bal tot tweemaal toe over zijn tegenstander wipte, zag hij kans om de bal op het hoofd van Paulus te leggen. Deze bedacht zich uiteraard geen moment en knikte de bal langs de keeper. Een verdediger van Bekuik schoot de bal nog uit het doel, maar Roelof L. had met de toepassing van zijn eigen technieken al gezien dat de bal de lijn had gepasseerd en kende terecht het doelpunt toe. De ‘eer’ was gered zoals dat dan heet, dat was dan ook het enige positieve deze middag. Het kan niet altijd feest zijn natuurlijk, het is niet anders. Gelukkig had de meegereisde supporter wel genoten en daar doen we het allemaal voor uiteraard.
     
    Na een paar kannetjes, want die hebben ze bij Bekuik wel, werd de tocht richting Hattem weer aangevangen en eenmaal aangekomen aan de goede kant van de IJssel was de verloren strijd alweer vergeten.
     
    Volgende week speelt het zesde thuis tegen HTC, we zien u weer graag verschijnen langs de lijn. Hopelijk is JP dan weer bevrijd van het festival.