• Vrijdag 20 september was het dan zover. De vuurdoop voor een 9 tal ervaren rotten bij de 35+. Vol
    moed sprong men op de fiets richting sportpark het achterveen. Een uitwedstrijd op de fiets, beter
    kan het niet.
    De eerste wedstrijdronde kregen we meteen al vrijaf. Om het kort uit te leggen. Je zit in een poule
    met 5 ploegen en speelt 4 wedstrijden van 20 minuten op de vrijdagavond. Eerst maar eens kennis
    maken met de nieuwe ploeggenoten om vervolgens de stramme spieren goed los te maken. Op deze
    leeftijd breng je een vracht aan ervaring mee maar ook een paar extra kilootjes….dan is het wel
    handig om op tijd te beginnen met een warming up. Ondertussen werden de andere tegenstanders
    geanalyseerd.
    De eerste wedstrijd was meteen de derby der derby’s. VV Hattem-Hattoheim. Dat Hattem een aantal
    zeer behendige spelers in hun midden heeft was wel te zien. Bekende namen als Sayo, Mark de Haan
    en met 120 jaar ervaring op het allerhoogste niveau (voor hem dan) Jasper Baard! We konden dus de
    borst nat maken. Wat onwennig in het veld was het Hattem die veelvuldig de bal had. Naarmate de
    wedstrijd vorderde ging het wat meer gelijk op en was het Hattoheim dat de score opende. De
    doelpuntenmaker moet je mij niet vragen. Wat opviel was dat de good old Appie Kappie een paar
    heel behoorlijke reflexen had. Toch capituleerde hij 1x. Eindstand 1-1 tegen een goede tegenstander.
    Het voordeel van het vrij zijn in de eerste ronde is dat je vervolgens 4 wedstrijden achter elkaar
    speelt en in het ritme blijft. Vervolgens was WZC 1 de tegenstander. De mannen van hattoheim
    begonnen elkaar al redelijk te vinden. Combinaties over de schijf van 5 zoals Wessie het al zei, waren
    ons niet vreemd. Altijd fijn om een aanspeelpunt als Ono in de gelederen te hebben. Aansluiten en
    uitspelen. Eindstand 3-0 voor ons en tevreden koppies. Wat zeker het vermelden waard is: de eerste
    goal. Een prachtige pass van achteruit van Weiland, op Gait-Jan uut Grunn’. Deze nam hem perfect
    aan op de borst en rondde koelbloedig af. Vol zelfvertrouwen werd er naar de derde wedstrijd
    toegeleefd. VV Heerde was de tegenstander. Ze werden van het kastje naar de muur gestuurd en
    moesten regelmatig aan de handrem trekken. Dat zorgde ook wel voor de nodige irritaties in het veld
    en dat was zeker niet nodig op dit niveau. Eindstand 5-1 met de nodige bulten op de schenen. De
    laatste wedstrijd was tegen het tweede van de Padd’n. Een goed geoliede machine. Ze deden het wel
    slim en paaiden ons met hooguit een kwartiertje in plaats van twintig minuten spelen. Met een
    ongelukkig eigen doelpunt erbij speelden we hun in de kaart. Naarstig opzoek naar de gelijkmaker
    kregen we uiteindelijk de nekslag om de oren en misten we net die 5 minuten om wellicht de stand
    gelijk te trekken.
    Desalniettemin was het een zeer geslaagd debuut van Hattoheim 35+. Het blijft een prachtig
    schouwspel hoe oude mannen zich als jonge honden blijven gedragen en denken dat ze de besten
    zijn. De één struikelt over zijn eigen veters en de ander kijkt de bal op de lat om hem vervolgens
    keihard in z’n bakkes te krijgen. Mooie aanvallen werden afgewisseld met kolderieke acties en
    onverklaarbare ineens opkomende blessures. Het hoort er allemaal bij en geen van ons had het
    willen missen. Op naar het volgende ‘toernooitje’.