DOS Kampen 5 - sv Hatto-Heim 6

 

Kolkie en Eitje hadden dit keer een wat rustiger week gehad, want veel extra spelers hoefden niet geregeld te worden. Aanvankelijk leek het er zelfs op dat het zesde zich dit keer geheel zelf kon bedruipen, maar de exercitie op de donderdag had toch nog gezorgd voor wat onzekerheden. Daarom werd de briljante vriend van het derde gevraagd of hij nog wat manschappen beschikbaar had. Het briljantje stelt bijna nooit teleur en slaagt er meestal wel in om zijn vrienden van het zesde te helpen en zo stonden Ilkay en Koen weer als eerste op het spelersbord.

 

Bij afwezigheid van Bassie mocht Thijmen, gelukkig hersteld van zijn blessure, onder de lat plaats nemen. En zo waren de eerste drie plekken snel ingevuld. Bij afwezigheid van een spits en een overvloed aan verdedigers werd besloten dat Paulus gelegenheidsspits zou zijn deze middag, in ieder geval bij de aftrap. Martin en n Broens waren duo van dienst centraal achterin en Kolkie, Ei en Vlo vormden het middenveld. Voorin stond naast Paulus,  Ilkay en Steef. Bleef nog open de linksback positie. Daarvoor waren twee gegadigden Max en JP. Eitje vond het lastig om de knoop door te hakken en dus werd besloten om het lot te laten beslissen. JP had de gelukkigste hand van kiezen, munt bezorgde hem een basisplaats.

 

Nadat het zesde getuige was van een onvervalst vuil vlagsignaal van een niet nader te noemen grensrechter konden de mannen het veld betreden. Paulus verloor de tos, maar dat leverde wel de aftrap op. Dat was wel het enige positieve aan het begin van de wedstrijd, want deze startte dramatisch voor het zesde. Of het aan het veld lag, of aan de lentekriebels, zegt u het maar. Maar het spel van de geelblauwen was niet om aan te gluren. Werkelijk niets leek te lukken. Ballen over vijf meter bleken al een brug te ver. JP en Martin zagen zelfs kans om de bal tegen elkaar aan te schieten, waardoor de tegenstander gevaarlijk kon worden. Het was dat Thijmen scherp was, anders was het binnen twee minuten al raak geweest voor de gastheren.

Nu was dat ‘pas’ na vier minuten. Miscommunicatie en dramatische timing zorgden ervoor dat de “poelenten” snel op voorsprong kwamen. Zij bleven daarna inspelen op het belabberde spel van de Hattoheimers en wilden de wedstrijd snel beslissen.

Dat leek hun te gaan lukken, want na een kwartier lag nummer twee al achter Thijmen. 

 

De geelblauwen keken elkaar verwonderd aan, er was geen ondergrens meer te bekennen om door te zakken. Maar de mannen van het zesde deden toch hun best om dat voor elkaar te krijgen. Het eerste half uur was voor de meeste spelers het slechtste half uur van hun carrière, werkelijk niets leek te lukken.

Na wat rake woorden over en weer, alles bleef uiteraard binnen het betamelijke, leek het stof wat op te trekken en kon het zesde zelf ook eens denken aan aanvallen. Ook dat ging moeizaam, maar door het sleuren, trekken en sjorren van de voorwaartsen ontstonden er toch wat haarscheurtjes in de verdediging van DOSK.

Vlo en Paulus hadden wel in de gaten dat er meer te halen was in de ruimte achter de verdediging. Dus legde Vlo de bal te pas en te onpas achter de laatst linie en ging Paulus er als een dolle achteraan.

Aanvankelijk lukte het niet om de verdedigingsmuur te slechten, maar zo’n tien minuten voor rust was het dan toch raak.

 

Paulus werd voor de zoveelste keer door een verdediger in de mangel genomen en de uitstekend leidende scheidsrechter van dienst kende terecht een vrije bal toe. Dit was net iets over de middenlijn aan de rechterzijde van  het veld. Paulus keek Vlo eens diep in de ogen en zette het op een lopen, hiermee verraste hij zijn directe tegenstander, die nog bezig was met een klaagzang bij de scheidsrechter. Vlo legde de bal perfect neer net buiten de zestien en Paulus zag Steef midden voor de goal opstomen. Het balletje breed werd door Steef op waarde geschat en zo kwamen de geelblauwen geheel onverwacht toch weer terug in de wedstrijd. Vlak voor rust was Paulus nog dichtbij de gelijkmaker, maar zijn kopbal ging millimeters langs de verkeerde kant van de paal.

 

De rust werd gebruikt om het vochtpeil op verantwoorde hoogte te brengen, de bidons van de regiobank waren helaas in Hattem achtergebleven en dat zorgende voor nogal wat voordorst.

De Buurman die als gelegenheidscoach was opgestaan pepte de mannen in de rust op en spiegelde de mannen voor dat er nog van alles mogelijk was. Als je zo slecht speelt en dan toch maar 2-1 achterstaat, dan kan het tij nog gekeerd worden. Zoiets was de lezing van de inspirerende speech van de Buurman.

Hij greep ook in in de opstelling. Zo mochten JP, Martin en Gerard plaats maken voor Klasie, Skuurtie en Max. Paulus werd bedankt voor bewezen diensten in de punt en mocht als beloning plaats nemen naast zijn kompaan Broens.

 

De omzetting van de Buurman wierp direct vruchten af. Het verschil in spel was ten opzichte van de eerste helft, het verschil tussen dag en nacht.

Er was meer rust in de opbouw en de bal werd wat langer in de ploeg gehouden. DOSK had zichtbaar moeite met het hernieuwde spel van de geelblauwen en werden gedwongen tot achteruit lopen.

De eerste kansen op de gelijkmaker dienden zich dan ook al snel aan. Maar het vizier moest nog even iets bijgesteld worden.

Dat lukte na een minuut of twintig na rust. Klasie werd onreglementair tegen het gras gewerkt en dat leverde een vrije trap op net buiten de zestien. Als vliegen op stront doken meteen vier spelers op de bal met de gedachte dit buitenkansje te willen verzilveren.

Eitje zag dit gebeuren en bedacht dat hij ditmaal de knoop toch maar even moest doorhakken. Hij pakte de bal op en overhandigde die aan de Vlo en fluisterde hem toe dat hij dit varkentje maar even moest wassen.

Zoals u weet, neemt de Vlo dergelijke opdrachten altijd zeer serieus en dus ging hij vol overtuiging achter de bal staan. Hij keek eens naar de keeper en nam een wijs besluit. In plaats van de bal in de te verwachten hoek te schieten, lepelde hij de bal richting de andere kruising en liet de keeper verbouwereerd achter. Een groot applaus viel hem terecht ten deel.

De rollen waren ineens omgedraaid. DOS had het even niet meer en bij de geelblauwen begon het ineens te lopen. Achterin stond het als een huis en met name Koen elimineerde aanval na aanval van DOSK, nog voordat het een aanval kon worden. Hij was zichtbaar in zijn element naast Paulus en Broens.

En als er dan toch eens een aanvaller van DOSK door de laatste linie glipte, dan stond Thijmen als sluitpost meer dan zijn mannetje en hield hij zijn doel verder schoon.

 

Er leek nog meer in te zitten voor de geelblauwen en dus werd de druk nog wat verder opgevoerd. Dit resulteerde nog in twee enorme kansen voor Steef, maar die wist op onverklaarbare wijze het voor elkaar te krijgen om de bal niet in het doel te schieten. Zijn verklaring na afloop; “Ik gunde Max geen assist, want hij heeft van de week de laatste druppel Jägermeister opgedronken terwijl dat mijn fles was.” Tja, zo’n broedertwist nekt je dan als team toch net weer even. Maar goed, dat zal niet meer gebeuren. De Buurman heeft na de wedstrijd even rustig met ze gesproken en ze te kennen gegeven dat een dergelijke broedertwist niet binnen maar buiten het veld opgelost dient te worden in het vervolg. Beiden beloofden beterschap en daarmee was de kous af.

 

De laatste tien minuten gaf DOSK toch ook weer gas en kon het kwartje beide kanten opvallen.

Helaas voor de geelblauwen viel het kwartje, zoals al vaker dit seizoen, weer net de verkeerde kant op.

In extremis wisten de gastheren uit de laatste corner van de wedstrijd de bal achter Thijmen te werken en waren de druiven voor Hatto Heim weer bijzonder zuur. Een wedstrijd met twee gezichten dus, maar helaas weer geen punten. Gelukkig kunnen de mannen nog wel naar boven blijven kijken. Dat is dan weer het voordeel van de hekkensluiter.

 

Ondanks de kannetjes in de kantine bij DOSK, wanneer komen die er nu ook eens bij Hatto Heim, waren de mannen toch wat triest gestemd en werd besloten om het heil maar te zoeken bij de geelblauwe familie in het eigen clubhuis. De warmte die de mannen daar ontvingen was hartverwarmend en zo konden ze toch nog met een goed gevoel huiswaarts keren. 

 

Volgende week nieuwe ronde nieuwe kansen. Dan spelen de mannen weer lekker op ‘t Achterveen. Berkum 7 komt dan op bezoek, aanvang 15.00 uur. U bent van harte welkom uiteraard.