Hatto-Heim 6 - ASV Dronten 7

Afgelopen zaterdag speelde het zesde onder een heerlijke najaarszon de tweede thuiswedstrijd van deze competitie. ASVD 7 kwam op bezoek, een tot dan toe onbekende tegenstander. 

 

Op papier maakte het zesde een goeie kans, want Otti kon een prima basis de wei in sturen in de wetenschap dat Wessie en Vlo ook  nog zouden aansluiten. Het zevende deed ook weer een duit in het zakkie en had deze keer sterkhouders Maus en Kuntien afgevaardigd. En zo kon het zijn dat de gebroeders Eilander gebroederlijk naast elkaar stonden op het middenveld. In de dagen voorafgaand aan de wedstrijd werd, voor wie er oor voor had, hierover al gefluisterd. Blijkbaar waren er nogal wat mensen geweest met goeie oren, want er zat weer een partij volk aan de rand van het veld. De burgervader kwam zelfs nog poolshoogte nemen of de openbare orde niet in gevaar dreigde te komen. Maar hier geen mensen met luchtdruk pistolen, dus de beste man kon met gerust hart zijn ambtsketting weer in de kast hangen.

Ook de familie Eilander was getipt, want die waren ook met busladingen vol afgereisd naar ‘t Achterveen. Hun aanwezigheid werd zeer op prijs gesteld door de selectie.

 

Voor de wedstrijd moesten de mannen ook nog even een beste brok in de keel wegwerken, want Flessie kwam zijn tas inleveren. Zijn knie maakt verder voetballen onmogelijk, dus nam hij met pijn in het hart afscheid van zijn geliefde sport. Fysiek deed hij al een tijdje niet meer mee natuurlijk, maar deze symbolische daad maakte een en ander echt definitief. Met tranen in de ogen vroeg hij nog of iemand een grote wilg wist te staan waarin hij zijn maatjes 49 kan hangen. Grote kerel die de ogen dan nog droog weet te houden. Via deze weg nogmaals dank voor alle onwaarschijnlijke acties en goals die je ons hebt geschonken Fles. Er zijn maar weinig voetballers die ook voor zichzelf soms onnavolgbaar zijn. Er schijnt leven te zijn na de voetbal, dus sluit ik graag af met de woorden van een wijsman (de sint) "Alles komt goed"!

 

Zoals gezegd was ASVD 7 een volledig onbekend team en dus wist het zesde niet wat te verwachten. Erg veel tijd om te wennen aan de opponent was er niet, want de gasten gingen er direct vol op. En waar de geelblauwen dachten even rustig op te starten, genietend van het mooie weer en sportpark, sprongen de gasten uit alle hoeken en gaten.

 

De opponent was gemiddeld 20 jaar jonger en beschikte bovendien over een aantal aardige voetballers. Al snel bleek dat dit deze middag een dodelijke combinatie was voor de geelblauwen. Op het midden had ASVD steeds een man over, en waar het zesde doorgaans vlot met een tactische aanpassing komt waardoor het de controle weer terugkrijgt. Bleef dat deze keer (te lang) uit. Het zesde werd compleet overlopen en slaagde er niet in om een poot aan de trapper te krijgen.

Eilander sr. had het al snel in de gaten, hij zou zijn zoons dit maal niet zien zegevieren. En dat had hij goed gezien. Het zesde probeerde wel te voetballen en af en toe lukte het ook wel om een aardige combinatie op te zetten en de keeper van de tegenstander te testen. Maar echt gevaarlijk werden ze niet in de eerste helft.

Wel liepen ze twee keer tegen een dodelijke counter van de gasten op en dus mochten ze met een 0-2 stand gaan rusten.

 

Op zich gingen de mannen met goede moed de tweede helft in, want Wessie en Vlo kwamen immers in het veld en zo zou de aanval een extra impuls krijgen en was er misschien nog wat mogelijk.

Die goede moed kon echter na drie minuten al in de prullenbak, want de eerste de beste schermutselingen voor het doel van Nick leverde de gasten alweer een doelpunt op.

Het werd een lange pijnlijke middag voor het zesde. Toch deden ze nog wat terug, in ieder geval werd de eer gered. Soms is dat alles wat je nog kunt doen zo’n middag.

Uit één van de vele corners die het zesde toch kreeg bleken Vlo en Paulus een goede combinatie. Vlo legde de bal net voor de eerste paal neer en Paulus, in afwezigheid van Bassie wederom aanvalsleider bij corners, knikte de bal onberispelijk binnen.

Tegen beter weten in leefde het zesde nog wat op en begon aan iets wat op een offensief leek. Bij vlagen werden de toeschouwers gelukkig toch nog getrakteerd op een mooi opgezette aanval, maar tot doelpunten leidde dat helaas niet meer. De gasten plaatsten nog tweemaal een dodelijke counter en zo kwam het dat met het schaamrood op de kaken het publiek bedankt werd voor de aanwezigheid. Het weer maakte ook voor hen een boel goed.

Tot slot wil ik nog één opmerkelijk moment met u delen. Puur omdat daar zelden of nooit sprake van is. Van Weeghel vergaloppeerde zich met een buitenspel situatie. Eerlijk is eerlijk, het ging allemaal erg snel en was misschien niet helemaal goed te zien. Maar goed dit gebeurt hem eigenlijk nooit een daarom voelde Paulus hem daarover toch maar even aan de tand. Wie Paulus een beetje kent, weet dat hij een gruwelijke hekel heeft aan het maken van valse meters. En als gevolg van dit ‘foutje’ van Van Weeghel moest hij in de achtervolging en maakte hij meters die hij eigenlijk niet had hoeven maken. Zijn nuchtere verklaring "Ik vond dat je nog wel een conditionele prikkel kon gebruiken" liet Paulus verbouwereerd achter. Daar kon hij het weer meedoen. Onder het genot van een sapje werd de wedstrijd en de Nederlandse taal nog even geanalyseerd en daarna gingen de spelers moegestreden ieders huns weegs verder het weekend in.

 

Volgende week speelt het zesde uit bij ‘t Harde 4, alwaar ze (of was het nou hun of hullie?, wie het weet mag het zeggen) zullen proberen om deze smadelijke nederlaag weg te spoelen met een klinkende zege.