• Op de grens van zomer- en wintertijd speelde het zesde thuis tegen het negende van ASVD. Net als het vorige dronterteam bestond dit team uit jochies die net de baard in de keel hadden. Dat werd weer een middagje draven en rennen dus.
    Voor het eerst dit seizoen kon het zesde zelf de figuurlijke broek ophouden, waardoor capitano Otti zelfs nog kans zag om een speler af te staan aan het derde.
    De geelblauwen zaten met de kop blijkbaar al bij het verzetten van de klok, want erg scherp werd er niet gestart. Dit in tegenstelling tot de gasten, die vlogen er direct vol op.
    Daar had het zesde in het begin wel wat moeite mee. Aan de bal was het erg slordig wat het zesde liet zien en daardoor kwamen ze maar moeizaam in hun spel.
    De gasten profiteerden van de onvolkomenheden van de geelblauwen en kwamen al snel op voorsprong.
    Hierdoor schrokken de mannen van het zesde gelukkig wel wakker. Ze werden wat scherper in de duels en secuurder in hun spel. Dit zorgde voor een kanteling binnen de lijnen. Hatto Heim was weer de baas op eigen veld en creëerde meteen een aantal flinke mogelijkheden. Toch duurde het nog tot een minuut of tien voor rust vooraleer het zesde op gelijke hoogte kwam. In eerste instantie probeerde Jordy te scoren, maar daarbij had hij nog weinig geluk, of het aan de kleur van zijn nieuwe schoenen lag laten we omwille van de lieve vrede maar in het midden.
    Gelukkig was Eitje alert en met een vinnige sliding wist hij de bal achter de keeper te werken. Hierna leek de beer los en schroefde het zesde het tempo nog wat verder op.
    Op slag van rust zorgde Ono met een bekeken schuiver in de lange hoek voor een terechte voorsprong, even daarvoor had hij een zelfde soort poging al op de paal zien belanden.
    Voor we naar de rust gaan wil ik u één opmerkelijke gebeurtenis niet onthouden. Er ontstond flinke consternatie aan de zijlijn, want er zat een flinke buizerd vast in het net van een pupillengoal. In eerste instantie gingen de gedachten uit naar Flessie, maar die zat gelukkig rustig te buizen op een bankje langs het veld. Nadat de struikrover was bevrijd door Camaro F. Vonk kon men met een gerust hart de kleedkamer opzoeken voor een lekker bakkie thee.
    Aan de tweede helft werd goed begonnen door het zesde, daardoor leek de wedstrijd kort na rust al gespeeld. Wessie stuurde de Buurman de diepte in en die wist wel raad met deze splijtende pass. Hij kapte nog even een tweetal spelers uit en passeerde de keeper eenvoudig.
    Niet veel later was het de beurt aan JOGG-coach Klasie om een duit in het zakje te doen. Met een vlammend schot vanaf een meter of twintig liet hij de keeper kansloos. 4-1, 3 punten in de tas en rustig uitspelen zou u denken. Dat was ook het idee bij de selectie, toch bepaalde het lot anders.
    De jonge gasten raakten wat gefrustreerd en richtten hun pijlen op Björn K.
    Wie Björn K. een beetje kent, weet dat hij het niet zo heeft op commentaar op de leiding. Binnen de kortste keren stond ASVD dan ook met negen man op het veld te koekeloeren. Als u dan weet dat er met elf man al niet teveel voetbal in die ploeg zit, dan hoeft u geen raketgeleerde te zijn om te snappen dat het met negen man helemaal niet veel was.
    Toch hadden de gasten het meeste profijt van hun ondertalsituatie, want de geelblauwen begonnen in deze fase al te frivool te spelen, haast tegen het arrogante af. Alleen daarom al was het goed dat de gasten toch kans zagen om een tegentreffer te produceren. Het zesde stond direct weer met beide beentjes op de grond. En dat was maar goed ook.
    Camaro gooide de wedstrijd met een fantastische boogbal, met rechts nog wel (daar werd nog lang over nagepraat, want tot dat moment heeft iedereen, die Living Legend Camaro aan het werk gezien heeft, gedacht dat hij die rechter alleen heeft om op te staan), uiteindelijk wel op slot. Zelfs Flessie stopte even, heel even, met buizen om Camaro van een welgemeende staande ovatie te voorzien.
    Eind goed al goed hoor ik u denken, maar dan heeft u niet gerekend met buschauffeur Skuurtie. Die wilde ook nog opgenomen worden in de analen van de wedstrijd.
    Na een stevig sprintduel met één van de jonge gasten trok Skuurtie aan het langste eind en wist hij met een strakke bal binnenkant linkervoet de keeper te passeren. Helaas bleek die keeper onze eigen Nick te zijn, die kon dus voor derde en laatste keer de bal uit zijn net vissen.
    Uiteindelijk werd het toch een eenvoudige overwinning, al doet de uitslag anders vermoeden.
    Volgende week reist het zesde af naar Kampen om tegen hun favoriete tegenstander Go Ahead te spelen.