• Op de tweede zaterdag van april mocht het zevende op een zonovergoten sportpark ‘t Achterveen aantreden voor de eerste sessie van het vierluik aan thuiswedstrijden.

     
    Het was een heerlijke dag en bij aankomst op de club merkten de spelers al dat hen een mooie middag te wachten stond. Omdat Gradus het tijdstip wat had veranderd, konden de mannen eerst nog even het vlaggenschip aanmoedigen. Dat was er dit seizoen nog niet zo vaak van gekomen en gezien de stand op de ranglijst konden de mannen van 1 wel wat steun gebruiken van het zevende.
     
    Nadeel hiervan was dat ze heerlijk in het zonnetje stonden en links en rechts al van de goudgele rakkers voorbij zagen komen.
    Zo kwam het dat Eitje, na een rustig weekje waarin de spelers zich al vroegtijdig hadden aangemeld voor de wedstrijd, nu toch ineens aan de bak moest om de voltallige selectie op tijd de kleedkamer in te krijgen.
    Nadat het vlaggenschip op 1-0 was gekomen dirigeerde Ei zijn mannen richting kleedlokaal.
    Klaarblijkelijk was hem dat niet in de koude kleren gaan zitten, of was hij bevangen door de hitte. Want zijn gloedvolle betoog en opstelling, die hij samen met Van Weeghel in elkaar had geflanst, stak hij plots af in het Frans.
     
    De spelers keken elkaar verbaasd aan en begrepen er weinig van. Ze zijn wel wat gewend van Eitje, maar dit was zelfs voor zijn doen bijzonder. Wellicht was hij met zijn hoofd al bij Parijs-Roubaix, wie zal het zeggen.
    Gelukkig weten de meesten wel hoe hun naam wordt uitgesproken in het Frans, dus zo stonden er toch 11 spelers op het veld.
     
    Björn K. was na een lange afwezigheid gelukkig ook weer aanwezig en zo konden ze als vertrouwd weer beginnen aan de wedstrijd.
     
    De banken langs de lijn waren goed gevuld met supporters en dus hadden de mannen er veel zin aan. BAS mocht aftrappen, maar binnen de kortste keren hadden de geelblauwen de bal al in bezit.
    BAS legde Hatto Heim geen strobreed in de weg en dus konden de mannen van het zevende naar hartenlust tikken. Het is dat het af en toe wat slordig was, maar anders kwam BAS in het geheel niet aan de bal.
     
    Al heel snel wisten de geelblauwen op voorsprong te komen. Na een snelle aanval was het Daan die koelbloedig afdrukte en de score opende.
    Opa en Oma Daan stonden direct op de banken hun handen stuk te klappen en hadden wel goesting in wat meer vermaak.
    En dat vermaak zouden ze zeker krijgen.
    Niet lang na de 1-0 lag nummer twee al in het mandje. Vialli trapte een corner puntgaaf op het hoofd van Thijmpie en die knikte de bal gedecideerd binnen.
     
    Achterin hadden Broens en Paulus de boel goed onder controle en op de flanken achterin stonden JP en Martin meer dan hun mannetje. JP was heer en meester op de linkerflank.
    Op het middenveld waren het Hennie, Quinten en Eitje die de lakens uitdeelde en voorin waren Vialli, Thijmpie en Daan het die het hun tegenstanders moeilijk maakten. Thomas stond uiteraard op het doel en aan de vlag met gouden initialen stond Van Weeghel weer dapper te zwaaien. Geen actie of buitenspelgevalletje ontglipt zijn allesziende ogen.
     
     
    Nog voor de eerste drinkpauze, Björn K. vond het nogal dorstig weer, wisten de geelblauwen weer toe te slaan. Eitje kreeg het op de heupen en begon aan een wonderschone solo, hij leek niet af te stoppen en alleen op het doel af te gaan. Totdat daar een verdediger aankwam die met de Franse slag verdedigde en Eitje onreglementaire wijze naar de grond werkte. Björn K. had genoeg gezien en wees naar de stip.
    De schrik sloeg interim coach Scooter om het hard, want de laatste twee strafschoppen waren gemist door het zevende.
    Maar een zucht van verlichting ging door hem heen toen hij Bassie in de gewone kleren zag staan. Vialli nam dus plaats achter de bal en demonstreerde hoe je een strafschop neemt. Niet nadenken en de bal net achter de paal in het zijnet krullen. Keeper kansloos en 3-0 op het bord.
     
    BAS probeerde wel van alles, maar echt gevaarlijk werden ze nooit. Toch zagen ze kans om een tegentreffer te maken. Bij een corner stonden de geelblauwen niet helemaal goed op te letten en mocht een spits van BAS de bal vrij inkoppen.
    Deze bal leek een simpele prooi te zijn voor Thomas, maar naar eigen zeggen wist hij even niet wat hij deed en dook langs de bal. 3-1. Een kleine domper die de feestvreugde niet mocht dempen.
     
    Het zevende herpakte zich en ging vrolijk verder met het spel maken. Helaas werd het er niet nauwkeuriger op en werd er zeer slordig omgesprongen met de enorme kansen. Op deze manier werd BAS nog een soort van in leven gehouden.
     
    Björn K. kon het niet meer aanzien en besloot dat het tijd was voor de rust.
    De thee van Tante Rikie doet altijd wonderen en dus kwamen de mannen als herboren weer uit de kleedkamer. Maar niet nadat Eitje een viertal verse krachten het veld in stuurde. Steef en Kolkie vervingen voorin Vialli en Daan, Schimonski nam de plek in van Quinten en Robin ging op zijn vertrouwde plek rechtsachter staan.
    Die wisselingen brachten nieuw elan in de ploeg en dat legde de druk er meteen weer op bij BAS. Robin speelde als een echte wingback lekker diep weg, waardoor zijn tegenstander steeds achter hem aan moest. En met zijn gevaarlijke voorzetten was hij een beste plaaggeest voor de gasten.
    Schimonski dartelde over het veld als een veulen dat voor het eerst in de wei mag. Zijn tegenstander werd er horendol van.
    Kolkie was een mooi aanspeelpunt in de spits en bracht daarmee de benodigde rust in het spel en Steef was met zijn, ook voor zichzelf, onnavolgbare acties steeds gevaarlijk.
     
    Kort na de rust kreeg Thijmpie het op de heupen en begon, ongetwijfeld geïnspireerd door Eitje, aan een schilderachtige solo. Hij kon alleen net niet het gewenste gaatje vinden waardoor hij de zestien in kon sluipen en dus besloot hij Schimonski de kans te geven om het ook eens te proberen.
     
    Schimonski begon te dartelen en draaien. Hij kapte en keerde alsof het een lieve lust was. De tegenstanders stonden er als figuranten bij te kijken.
    Het publiek kwam al in de benen de oeh’s en aah’s werden steeds luider en zoals Zlatan ooit een solo maakte tegen NAC, zo ging Schimonski te werk tegen BAS. Uiteindelijk bekroonde hij zijn solo met een goeie goal en ontving hij een terechte staande ovatie van medespelers en publiek. Die met verwondering naar dit stukje kunst hadden staan kijken.
     
    Na dit kunststukje gaf Hatto Heim nog even extra gas om de score verder uit te breiden. Steef wilde ook graag in de boeken belanden met een doelpunt, maar hij werd hardhandig tegen de vlakte gewerkt. En dus wees Björn K. wederom naar de stip. Omdat Vialli niet binnen de lijnen stond, nam Thijmpie de taak op zich om deze buitenkans te verzilveren. Dat vormde voor hem geen probleem en zo maakte hij zijn aanwezige ouders en kind nog trotser dan ze al waren.
    Bassie gaf aan dat hij nu wel weer weet hoe het moet, al moet hij afwachten of de coach hem in de toekomst toe staat om zich te revancheren.
     
    Vlak hierna was er toch nog een gevaarlijke uitbraak van BAS. Knullig balverlies op het midden leidde de aanval in. Maar gelukkig stond Thomas er nog. Hij bleef heel lang staan en dwong de spits naar buiten waarna hij het schot met zijn been behendig uit zijn doel wist te houden. Hiermee maakte hij zijn foutje uit de eerste helft meer dan goed.
     
    In de laatste fase van de wedstrijd waren de mannen van het zevende vooral bezig met het vermaken van het massaal toegestroomde publiek. En natuurlijk probeerden ze de score nog verder uit te bouwen.
    Een paar keer vond er een enorme scrimmage plaats voor het doel van BAS, maar wat de Hattoheimers ook probeerden. De bal wilde er niet meer in.
     
    Eitje was nog wel het dichtstbij een doelpunt, hij nam een afgezwaaide bal vanaf een meter of twintig met een dropkick vol op de slof. Menigeen stond al met de handen in de lucht om het doelpunt te vieren, maar helaas voor Eitje en een ieder met een geelblauw hart spatte de bal in schoonheid uiteen op de onderkant van de lat en stuiterde hij vanaf de lijn weer het veld in. Dat zou een mooie bekroning geweest zijn op het werk van het zevende.
     
    Uiteindelijk vloeiden de krachten en scherpte weg en moest Thomas de bal nogmaals uit het net vissen. En zo kwam er een einde aan de zeer vermakelijke wedstrijd waarvan velen hebben genoten.
    Het zevende heeft nu een paar weken rust en zal op 3 mei beginnen aan het laatste thuis drieluik van deze competitie. U bent uiteraard weer van harte welkom.