• Op de laatste zaterdag van januari mocht het zevende wederom thuis spelen. Plaats van handeling, An de Steege in het pittoreske Zalk.
    Kolkie en Eitje waren tot ver in de vrijdag bezig om voldoende spelers op de been te krijgen.
    En net toen dat rond leek kwam er onheilspellend nieuws vanuit Assenrade. Broens had na een lange dag zwoegen namelijk besloten dat het verstandig was om de zinnen te verzetten en de kuierlatten even onder te binden. Dat ging van een leien dakje tot aan km 10,87. Op dat punt begon er een kuitspier onwillig te spartelen en dat resulteerde uiteindelijk in een afmelding voor de zaterdag helaas. Daar kwam bovenop dat Van Weeghel vanwege een privé aangelegenheid ook niet aanwezig kon zijn.
    Gelukkig zijn de lijntjes tussen het zevende en de andere seniorenteams kort en konden Nick en Harmen vanuit het vijfde aansluiten.
    Ook Wessie besloot om de stoute schoenen aan te trekken en zo kon toch met een ruime selectie worden afgereisd naar Zalk.


    Het leek Eitje een goed idee om maar met de fiets die kant op te gaan. JP opperde dan maar om bij de ‘groene’ brug af te spreken. Dat zorgde nogal voor wat verwarring, want het was niet duidelijk welke brug hij bedoelde. Zo is de Hoenwaardse brug groen en het bruggetje over de wetering, zelfs die bij het Kloosterbos is groen. Maar verder is er in de wijde omtrek volgens de meeste spelers, behalve JP, geen groene brug te bekennen. Maar naar enige uitleg van JP bleek hij de ‘oude’ IJsselbrug te bedoelen.
    Om verdere miscommunicatie te voorkomen besloot Eitje dat het beter was om dan maar te verzamelen langs de dijk bij de Gapersweg.
    En zo stonden Eitje, Kolkie, Paulus en JP maar te wachten tot ze een ons wogen, maar ieder spoor van de jonge garde bleef uit.
    Paulus besloot daarop om maar even contact te leggen met Scooter en die wist doodleuk te melden dat zij al aan de Oostersedijk waren. Aan goede communicatie geen gebrek dus bij het zevende.
    Met goede moed dat het verder allemaal wel goed zou komen, togen de vier mannen richting Zalk en pikten zij onderweg Dennis ook nog even op.
    Halverwege de prachtige rit kreeg Kolkie telefoon van Nick met de vraag waar het hele team in vredesnaam was, want zij stonden op het Achterveen en daar was geen speler van het zevende te bekennen. Kolkie was hen per abuis vergeten te melden van het voornemen van Eitje en dus waren zij niet op de hoogte van de fietsrit.
    Gelukkig waren beide mannen niet voor één gat te vangen en besloten zij om snel in de auto te springen.
    Uiteindelijk kwam alles dan toch nog goed en was de voltallige selectie ruim op tijd An de Steege.

    Eitje slingerde de opstelling in de ether en hield een gloedvol betoog over hoe de wedstrijd aangevat moest worden.
    Als jonge honden stoven de mannen vervolgens het veld op en troffen daar Björn K. die de wedstrijd in gang floot.

    De geelblauwen probeerden van alles, maar echt gevaarlijk werden ze niet in de eerste helft. Na een minuut of 35 moesten ze nog een tegenslag slikken, want Kolkie moest met een Broens kwaal de wedstrijd staken.
    Wessie stond al te popelen langs de kant en dartelde meteen het veld in als een jong veulen dat voor het eerst de wei in mag.
    Dit bracht toch wel wat teweeg binnen de lijnen en dus zetten de geelblauwen nogmaals flink aan om de aansluitingstreffer te maken.
    Hennie, Eitje en Daan kregen het middenveld stevig in handen en voorin waren het Buurman, Wessie en Harmen die het de verdediging van DSV lastig maakten. Die verdediging begon wel wat barsten te vertonen, maar breken deed die nog niet. En ondanks alle inzet van Hatto Heim, bleef die hatelijke nul op het bord staan.
    Björn K. vond het wel welletjes en besloot dat hij zin had aan thee.
    Dat leek de mannen van het zevende ook wel een prima plan, want zo konden ze de puntjes nog even op de i zetten. Tot ieders verbazing troffen zij daar Thijmpie aan die zich gereed maakte om in te vallen.
    Over miscommunicatie gesproken, hij had vier keer aangegeven er wel of niet te zijn en hoewel iedereen uiteindelijk had begrepen dat hij toch niet kon, zat hij daar dus toch ineens. Zijn aanwezigheid werd door Quinten met gejuich ontvangen, want nu kon Thijmpie onder de lat plaatsnemen en kon Quinten op zijn geliefde middenveld een plekje innemen. Hennie werd bereid gevonden om zijn plaats af te staan.
    Eitje bracht maar liefst vier nieuwe krachten in het veld en daarmee moest de DSV-ban gebroken worden.
    Hatto Heim ging wederom voortvarend van start, wat zorgde voor hartverwarmende aanmoedigingen van de meegereisde supporters.


    De ene na de andere zorgvuldig opgebouwde aanval daalde neer op de defensie van DSV en een aantal keer was het zevende dichtbij de aansluitingstreffer.
    Het nieuwe elan dat gebracht werd door JP, Dylan, Dennis en Thijmpie leek zijn vruchten af te werpen. DSV werd ver terug gedrongen en kwam er afgezien van een spaarzame uitbraak niet meer aan te pas.
    De toeschouwers omschreven het spel van Hatto Heim als hartverwarmend en het leek een kwestie van tijd dat de geelblauwen konden juichen.
    Toch lukte dat om de een of andere reden niet. Wat ze ook probeerden en hoezeer ze de druk ook opvoerden, een doelpunt gingen ze niet maken deze middag.
    En tot grote ontsteltenis van alles dat een geelblauw hart heeft viel er prompt aan de andere zijde nog wel een doelpunt. Wederom werd een defensieve fout keihard afgestraft door de tegenstander en zo moest het zevende een tweede nederlaag op rij slikken deze januari maand.
    Met gebogen hoofden verlieten zij het strijdtoneel, waar in de laatste seconden nog iets onhoorbaars gebeurde. Wessie kwam in botsing met zijn tegenstander en deze zag daar zoveel kwaad in dat hij Wessie bij de keel greep. Een waanzinnige actie van een compleet gestoorde gast die niets op een voetbalveld te zoeken heeft. Björn K. had het voorval helaas niet waargenomen, anders had deze onbenul voor langere tijd geschorst kunnen worden. Op een voetbalveld hoort hij niet thuis in ieder geval.

    Om te bekomen van de schrik en om de januari wedstrijden te evalueren had de Buurman een flinke tafel gereserveerd bij de Oase. Daar werd heerlijk genoten van het Buurman&Buurman, hoe kon het ook anders, menu.
    Ondanks de vervelende nederlaag met bizarre afloop werd de zaterdag toch met positief gemoed afgesloten. Het vertoonde spel geeft de mannen alle reden om met vertrouwen uit te kijken naar de komende wedstrijden.
    En nadat de rook was opgetrokken kon Zalk eindelijk gaan genieten van een verder rustige nacht.

    Volgende week speelt het zevende op ‘t Achterveen, alwaar ‘t Harde de tegenstander is. De uitwedstrijd eindigde dankzij de kleindochter van Paddy in 6-6, dus dat belooft nogal wat.