• Op de laatste zaterdag van februari togen de mannen van het zesde, nou ja, de mannen van het zesde is wellicht wat je verdreven in het geval van het vreemdelingen legioen dat Kolkie met kunst en vliegwerk had samengesteld, naar Holtenbroek om op sportpark de Pelikaan een potje te voetballen tegen het vijfde van de plaatselijke trots.

     
    Onze grote dank gaat uit naar onze briljante vriend van het derde en het opperhoofd van het vierde, die door het beschikbaar stellen van geelblauwe vakbroeders het mogelijk maakten dat het zesde überhaupt in actie kon komen.
     
    Zoals u weet is de blessure bank onderhand groter dan de reserve bank. Tel daarbij op dat het wintersport seizoen is begonnen en u zult begrijpen dat het zesde zelf niet voldoende spelers op de mat kon brengen. Het is wat dat betreft hopen op betere tijden.
     
    Maar u weet dat de mannen van het zesde liever kijken naar wat wel mogelijk is, dan om te kijken naar wat niet kan. Dus met frisse moed werd de gang naar de kleedkamer gemaakt. Voordat de opstelling gemaakt werd door stamvaders Bassie en van Weeghel leek het hen een goed plan om eerst maar even een voorstel rondje te doen.
    Daarbij werd echter duidelijk dat één van de apostelen in Hattem was achter gebleven. Buurman jr. had de boot gemist en was daarom te laat aanwezig en vanwege de aanwezigheid van vele geleende spelers was het helaas onopgemerkt gebleven dat er een speler te weinig was meegekomen.
     
    Dat zorgde ervoor dat Van Weeghel met pijn in het hart zijn vlag over droeg aan Paulus. Maar niet voordat hij Paulus een instructie van een kwartier had gegeven hoe je de vlag moet vasthouden en bewegen. Paulus beloofde plechtig om zich aan de opdracht van Van Weeghel te houden en vlagde dus zo eerlijk als maar zijn kan. Dat leverde hem zelfs complimenten op van de dienstdoende scheids, waarna Van Weeghel tevreden een goedkeurend knikje over had voor Paulus. Die zijn weekend kon niet meer stuk natuurlijk.
     
    Nadat alle aanwezigen zelf een mooie plek hadden mogen uitkiezen waren ze gereed voor de aftrap.
     
    De mannen van HTC stonden vol zelfvertrouwen aan de aftrap, waarschijnlijk omdat de geelblauwen een niet zo’n hele beste positie innemen in de competitie.
     
    De geelblauwen zijn daar nooit zo mee bezig en vangen iedere wedstrijd aan alsof het de eerste van het seizoen is. Zo ook deze. En zo kwam het dat de eerste helft licht in het voordeel van de geelblauwen verliep. Achterin hielden de mannen de gelederen goed gesloten en vanaf de midden probeerde ze er door heen te steken. Sjoerd en Steef probeerden in de gaten achter de defensie van HTC te duiken.
    Michel, Lucas en Jeroen deelden de eerste helft de lakens uit op het middenveld.
    HTC kwam er mondjesmaat uit, maar steeds als de defensie het niet kon redden stond daar altijd nog Bassie. 
    Hatto Heim creëerde ook niet heel veel, maar toch leek het alsof zij het meest op zoek waren naar de openingstreffer. Die kwam er dan ook.
    Een vrije bal op links werd de zestien ingepompt en belandde voor de voeten van Michel. Die wist wel raad met dat buitenkansje en dus stonden de geelblauwen voor het eerst sinds lange tijd weer eens op voorsprong. 
    HTC liet het hier niet bij zitten en begon wat meer naar voren te drukken. Uwe probeerde een bal weg te werken, maar raakte daarbij op onreglementaire wijze zijn tegenstander. De scheidsrechter wees onverbiddelijk naar de stip.
     
    Bassie is uiteraard niet voor een kleintje vervaard en ging dus monter op de doellijn staan. Hij knipoogde een keer naar de spits en werkte de bal uit zijn doel.
    Helaas was het niet veel later toch de beurt aan de gastheren. Een flinke pegel vanaf de zestien kon nog door Bassie worden gekeerd, maar de herkansing was hem net te machtig.
    Zo gingen de teams rusten met een 1-1 stand op het bord.
    In de rust konden de mannen even op adem komen en mocht Van Weeghel, die zeer vakkundig te werk was gegaan op de linksachter positie even op de bank plaatsnemen.
    Uit respect wilde Paulus de vlag weer overdragen, maar Van Weeghel zag dat het goed was en zei dat Paulus lekker door mocht gaan met vlaggen.
     
    Vanwege de beperkte wisselmogelijkheden en de afnemende krachten werd besloten om op onvervalste Italiaanse wijze te gaan spelen. Catenaccio dus. Ilkay en Tom stonden voorin en de rest moest de linies dicht bij elkaar houden en zo mogelijk de mannen voorin aan het werk zetten.
    Eerlijk is eerlijk, dit kwam minder goed uit de verf dan gehoopt en dus was het vooral tegenhouden geblazen. Goed, het stond als een huis en er werd lang stand gehouden. Maar je kon wachten op een treffer van de gastheren.
     
    Na een ware armada aan corners, werd de ban dan toch gebroken en viel de dertiende corner dan toch ongelukkig binnen via drie geelblauwe benen en de paal.
    Dit deed de mannen toch wel even flink pijn. De enige die er echt rustig onder bleef was Bassie. Hij was het dan ook die zorgde voor het hoogtepunt van de wedstrijd. Een diepe bal van HTC werd door hem gecontroleerd op de borst, de aanstormende spits werd vervolgens te kakken gezet met een lobje en rustig als hij is speelde hij uiterlijk onbewogen de bal in de voeten bij een ploeggenoot. Zelfs de supporters van de thuisploeg trakteerde hem op een staande ovatie.
    Klap stuk van zijn middag was dat hij nog een bal in de bovenhoek keek. Enige probleem daarbij was dat het zijn eigen bovenhoek was en dat de wedstrijd bij 4-1 wel gespeeld was.
     
    De mannen hebben gestreden als leeuwen, maar trokken toch aan het kortste eind deze middag.
    Wij zijn de mannen van drie en vier dankbaar voor de geboden hulp.
    Volgende week eindelijk een vrij weekend voor de mannen, kunnen ze even bijkomen.