• Op de zaterdag na Hemelvaartsdag mocht het zesde voor de laatste maal dit seizoen de voetbalschoenen onder knuppen en de eer van de vereniging hoog houden.

    Dat laatste zou nog een flinke inspanning vergen, want de terechte kampioen van deze competitie was de tegenstander.
    Vooraf was er, mede vanwege de smadelijke nederlagen van de afgelopen twee weken, nogal wat tumult in de kleedkamer geweest. Een enkeling was helemaal klaar met dit seizoen waarin maar liefst drie gifbekers helemaal leeg moesten. De vraag was of die laatste al wel helemaal leeg was en of Lady Onfortuna niet nog wat verrassingen in petto had voor de mannen van het zesde.
     
    Zodoende verscheen er aan het begin van de week een stemming op de app waarin de keuze werd gelaten tussen spelen en niet spelen. Uiteindelijk zegevierde ratio boven de emotie en reisden ze dus iets zuidelijker de Veluwe op voor de wedstrijd tegen de kampioen.
    Skuurtie zorgde in de aanloop voor nog wat stress bij deze en gene, want hij had zich wel aangemeld maar bleek er ineens toch niet bij te zijn. Iets met het verkeerde stemknopje bleek later.
     
    Toen het stof was nedergedaald en de tocht naar het veld eindelijk volbracht was kon er eindelijk afgetrapt worden. Eitje en Kolkie hadden voor de zekerheid toch nog maar weer contact gezegd met de briljante vriend van het zesde en zodoende deden Ilkay, Sven, Tom en Sjoerd van ook weer mee deze middag.
     
    Omdat het eerste een belangrijke wedstrijd speelde in Oosterwolde en de mannen daar graag van meet af aan bij aanwezig wilden zijn om hun vlaggenschip te steunen in hun zware strijd, gooide Paulus het op een akkoordje met de scheidsrechter en tegenstander en werd de wedstrijd iets of wat ingekort.
     
    Voordat de wedstrijd begon stond de scheidsrechter nog even verwonderd te kijken naar Van Weeghel. Die stond keurig met de vlag in de hand, maar hij had een helm op het hoofd. Op de vraag van de scheidsrechter of hij wellicht op de fiets was gekomen en zijn helm was vergeten af te doen antwoordde hij ontkennend. Wat bleek was dat naast de lijn van Van Weeghel een hockeywedstrijd aan de gang was en de hockeyballen hem om de oren vlogen. Vanwege veiligheidsoverwegingen had hij dus maar een helm op gedaan en dat bleek geen overbodige luxe.
    De scheidsrechter vond het allemaal prima en blies de wedstrijd in gang.
     
    Sven stond op goal en dat bleek geen overbodige luxe, want de kampioenen namen hem een aantal keren verraderlijk onder vuur, maar met de hulp van Max, Broens, Paulus en Sjoerd (en in de tweede helft JP, die uit zelfbescherming op de bank mocht starten. Het was weer een lang weekend zo u weet en de kans was groot dat hij dus weer ergens een bevrijdingsfeest of illegale rave had bezocht op de vrijdag en daar eerst nog even van moest bijkomen.) wist hij zijn doel schoon te houden deze middag. Op de midden leverden Eitje, Tom en de Vlo een flinke strijd en voorin werd gestart met Ilkay, Bassie en Thijmen. De Buurman mocht ook even op de bank beginnen, die had er net 1 miljoen km opzitten op de vrachtwagen, dus die kon wel even wat extra rust gebruiken.
     
    De kampioenen lieten de geelblauwen de nodige ruimte en waren vooral lekker aan het genieten van het mooie weer. De druk was bij hun al enige weken van de ketel en dus gingen ze niet meer volle bak.
    Dat was een zegen voor de geelblauwen en dus konden zij hun eigen spelletje spelen. Bal in de ploeg houden en lekker laten rondgaan. Het duurde dan ook niet lang of de eerste kansen tekenden zich al aan. Bassie, Ilkay en Thijmen namen het doel een aantal keer onder vuur, maar wisten helaas nog niet doel te treffen.
    Maar zo halverwege de eerste helft was het dan toch raak. Via de opbouw van achteruit werd over acht schijven spits Bassie bereikt, hij zag in zijn ooghoek Eitje opstormen en met een handige voetbeweging speelde hij die vrij achter de laatste linie van Nunspeet.
    Met die buitenkans wist Eitje wel raad en met een chip van Berkampiaanse schoonheid wist hij de keeper van de kampioen te verschalken.
    Een mooie opsteker voor de nummer laatst, zouden ze dan toch nog met een goed gevoel dit seizoen kunnen afsluiten?
     
    De eerste helft kwamen de verdediging en Sven niet echt in de problemen, afgezien van een paar speldenprikken werd Nunspeet aardig in bedwang gehouden. Bassie was nog dicht bij een doelpunt, maar zijn fraaie lob ging net over het doel.
     
    Omwille van de tijd, vanwege de wedstrijd in Oosterwolde, werd de rust op het veld gevierd. JP stond al flink te stuiteren, dus die kwam op zijn geliefde plek binnen de lijnen en Bassie vond het ook wel mooi geweest voor dit seizoen en maakte plaats voor de Buurman.
    Steef werd ook nog binnen de lijnen gebracht en met die verse krachten moest het lukken om de voorsprong over de streep te trekken.
     
    Voetballend ging het de tweede helft wel een iets of wat moeizamer, het was wat lastiger om de bal voorin te krijgen en hem daar vast te houden. Dus stond het zesde wat meer onder druk. Met vereende krachten lukte het toch om de kampioenen van scoren af te houden, al waren daar wel wat katachtige reflexen van Sven voor nodig. Bassie zou na afloop verklaren blij te zijn dat hij deze middag niet op doel stond.
    Na een sportieve wedstrijd, waarin de scheidsrechter niet of nauwelijks op zijn fluit hoefde te blazen, kwam het seizoen ten einde.
     
    Waarschijnlijk wel het lastigste en moeilijkste seizoen van dit team tot nu toe. Door een stortvloed aan blessures was het bijna iedere week een gevecht om voldoende spelers op de been te krijgen. Onze grote dank gaat daarom uit aan alle spelers van de andere teams die ons steeds weer uit de brand hebben geholpen. Speciale dank aan onze briljante vriend voor het beschikbaar stellen van zijn spelers. Met hun hulp is het toch gelukt om het seizoen te volbrengen. Alle wisselingen, onzekerheid en bevrijdingsfeesten kwam het spel vaak niet ten goede. Het spel van weleer kwam er vaker niet uit dan wel en de ondergrens zoals dat zo mooi heet werd een aantal keren verlegd. Soms verlieten de mannen met het schaamrood op de kaken het veld vanwege het vertoonde spel. Vooral dat ze dit het netvlies van de trouwe supporters hadden aangedaan.
    Toch gingen ze altijd met trots het veld en hebben getracht de eer van de club zo goed mogelijk te verdedigen en de huid zo duur mogelijk te verkopen. Helaas resulteerde dat vaker niet dan wel in een overwinning. Het is wat het is.
     
    De tijd van evaluatie en herijking is nu aangebroken, er zullen de komende weken wel de nodige analyses volgen van gerenommeerde adviesbureaus en dan zullen we na de zomer wel weer zien waar we staan.
     
    Via deze weg willen we al onze trouwe supporters bedanken voor hun niet aflatende steun en vertrouwen, in het bijzonder de familie Oosting die toch steeds in weer in wind de weg naar veld twee en drie maakte om ons toe te juichen. Helaas konden ze niet heel vaak op de banken staan juichen, maar die prachtige polonaise van laatst zullen wij nooit maar dan ook nooit vergeten.
     
    De zaterdag werd door het vlaggenschip nog iets mooier gemaakt dan die al was, want met de winst op de kanaries zorgden zij dat menig geelblauw hart nog wat sneller ging kloppen.
     
    Tot slot vragen we u nogmaals aandacht voor de Alpe d’huzes tocht van Klasie en zijn gezin. Wij hopen dat hij ondanks zijn blessure toch nog kan deelnemen en kan genieten van dit evenement. Doneren kan nog steeds, dus al u dat nog niet gedaan heeft hierbij nogmaals de oproep om dat te doen. Team bocht 9 is de naam!
     
    Rest ons niets een fantastische zomer te wensen en hopelijk tot het volgende seizoen.