Op de zaterdag van de derde advent mocht het zevende aantreden voor alweer de laatste wedstrijd van 2024. Plaats van handeling Uddel. Prachtig gelegen sportpark in het hart van de Veluwe. De rit er naartoe was al prachtig en dus konden de mannen zich laven aan al het moois dat de Veluwe te bieden heeft. Een enkeling vond de omgeving zo mooi dat er een alternatieve en langere route genomen werd. Gelukkig wist Esmer zijn bolide wel op tijd op het juiste sportpark te parkeren.
De jeugd wilde goed voor de dag komen deze laatste wedstrijd van het jaar en dus waren zij de voorbereiding al op vrijdagmiddag begonnen en dat was in de kleedkamer goed te zien en te ruiken. Maar goed ze waren er tenminste en hadden er goede zin in.
Tijdens de prachtige rit naar Uddel hadden Eitje, Van Weeghel en de Buurman hun hoofden al gekraakt op de opstelling. Het zevende blijkt nogal populair te zijn op dit moment, want Kolkie en Eitje kregen de nodige verzoeken tot meespelen vanuit andere teams. Dat is een weelde die het zevende nog niet eerder op deze schaal meemaakte. Mart en Gijs waren de gelukkigen die het team mochten komen versterken en zij konden hun geluk dan ook niet op.
Eitje zat deze zaterdag ruim in de centrale verdedigers en dus had hij bedacht om Paulus maar weer eens in de spits te zetten. Een groot uitgevallen aanspeelpunt in de frontlinie leek hem wel handig.
Thomas mocht natuurlijk weer plaats nemen onder de lat en achterin had Eitje plaats ingeruimd voor Martin, Gijs, Broens en Robin. Op de midden mochten Scooter, Esmer en Ei zelf starten en Mart en Daan completeerden de selectie als vleugelaanvallers. Op zich een prima stel om mee aan de slag te gaan op het met grote hekken omzoomde veld, dat voor sommige jongens aanvoelde als een gevangenis. Maar toen de oudgedienden de jeugd hadden duidelijk gemaakt dat het hek diende om wolven (al dan niet gehuld in schaapskleren) en wilde zwijnen buiten te houden waren de hartjes gerust en kon een aanvang genomen worden met de strijd.
Paulus won de tos en zo mochten de geelblauwen de bal als eerste aan het rollen brengen op de moeilijk bespeelbare mat. Zoere grond noemen ze dat bij de plaatselijke fietsclub.
Het zevende begon nogal slordig aan de wedstrijd, blijkbaar moesten er eerst nog flink wat Nobeltjes uit de kuiten zakken voordat het team op gang kon komen.
Prins Bernard begon wat wijfelend, maar pakte al snel de draad op en probeerde met lange ballen de geelblauwe defensie te ontregelen en dat lukte ze aardig. Hatto Heim moest alle zeilen bijzetten om de gastheren te stoppen. Met hangen er wurgen lukte dat steeds, totdat Thomas in een moment van verstandsverbijstering besloot op verkenning uit te gaan buiten zijn zestien om de verdediging te helpen. Hij wilde de bal wegkoppen, maar kwam helaas net tien centimeter tekort. De bal schoot door en de aanvaller van Prins Bernard was er als de kippen bij om dit cadeautje uit te pakken.
De domper was groot en de geelblauwen moesten hier zichtbaar van bijkomen.
De oudjes stonden op en namen de ploeg bij de hand en zo vochten de geelblauwen zich weer terug in de wedstrijd. Mart en Daan bleken een ware plaag te zijn voor de gastheren, door steeds op hoge snelheid langs de flanken te razen. Ook Paulus had de grootste moeite om ze bij te benen en op tijd in vijandelijk gebied te komen.
Na zo’n twintig minuten spelen zag Scooter Mart alweer op zijn brommer springen en met een zeer fraaie steekbal wist hij Mart net op tijd aan te spelen, die ging er op hoge snelheid vandoor en gaf daarna ook de doelman het nakijken.
Na deze treffer kwamen de geelblauwen aardig op stoom en namen het heft in handen. De Nobele mist was opgetrokken en dus deed iedereen weer wat ze normaal ook doen. Ondanks het lastige veld ging de bal goed rond en volgende de aanvallen zich in groot tempo op.
Niet lang na de gelijkmaker wisten Eitje en Paulus met een korte combinatie weer een gat in de defensie te creëren en zo kon Eitje de bal met een droge schuiver in de lange hoek plaatsen.
Het zevende was opgetogen dat de achterstand zo snel kon worden omgebogen en wilden het momentum aangrijpen om door te drukken.
En dat lukte wonderwel. De achterhoede had wat meer lucht gekregen en zo kreeg Robin ook de kans om veelvuldig mee ten aanval te trekken. Hij stond aan de basis van menige aanval en zag daarbij kans om Daan steeds diep te sturen.
Hierna volgden nog enkele goede kansen en mogelijkheden, maar lukte het helaas niet om de keeper nogmaals te verschalken. Al met al kon Hatto Heim na een stroeve start toch met goed gemoed de thee tot zich nemen.
Eitje zette de puntje nog even op de i en stipte aan wat nog beter kon en de theepauze gaf hem natuurlijk de ruimte om enkele wissels door te voeren. Robin mocht even op adem komen en werd vervangen door Dennis en Scooter mocht er ook vanaf en werd vervangen door Quinten. JP en Hennie werden nog even achter de hand gehouden en dat vond Hennie (Jägerbomb) Spannenberg niet ze heel erg.
Na de thee gingen de geelblauwen door met waarmee ze waren geëindigd en grepen de tegenstander direct weer bij de keel.
Mart en Daan gingen weer als de brandweer en Paulus fungeerde als een mooi rustpunt tussen al het tumult om hem heen. Op de midden liep het allemaal gesmeerd en als de tegenstander er dan eens doorheen kwamen over de flanken, dan stonden Martin en Dennis ze daar al handen wrijvend op te wachten. Want die houden wel een pittig duelletje. Centraal achterin hadden Broens en Gijs de boel goed onder controle en wisten de opbouw steeds vakkundig te verzorgen.
Thomas had zich goed herpakt van zijn kleine uitstapje en stond weer als een huis onder de lat.
De scheidsrechter had amper gefloten om de tweede helft in gang te zetten, of de bal lag alweer in het netje. Daan stoomde op over rechts en slingerde de bal voor, daar stond Mart alweer te wachten en hij nam de bal knap aan op de borst en lepelde de bal daarna over de keeper in de lange hoek en zo kwamen de geelblauwen op wat het leek een comfortabele voorsprong van drie doelpunten. Daan had de 1-5 zelfs op de schoen, maar helaas vond hij de doelman op zijn weg.
Na een kwartier spelen mochten Paulus en Esmer gaan rusten, Paulus was moegestreden en Esmee had gevraagd of hij wat eerder naar de kant mocht zodat hij ruim de tijd had om de kaart te bestuderen voor de route terug naar Hattem.
JP naam plaats in de punt en Hennie vulde het gat op het middenveld.
Hierna ging op de een of andere manier de druk wat van de ketel en werd het allemaal een tandje minder qua uitvoering. Ineens wisten de geelblauwen elkaar niet meer te vinden en werden simpele ballen zomaar ingeleverd bij de tegenstander. Die pakten daarop de handdoek maar weer op die ze al in de ring hadden gegooid en zetten een waar offensief in.
Met kunst en vliegwerk wisten Broens, Thomas en hun verdedigende kompanen lang om de aanvallen te bestrijden, maar toen Eitje de strijd ook moest staken capituleerde het zevende toch.
Thomas was kansloos bij een schot vanaf de zestien en zo kwam Prins Bernard weer terug in de wedstrijd. Ze zagen de paniek in de ogen van enkele geelblauwen en doken als een roedel wolven op hun prooi. Vlak na de 2-4 werd het ook al 3-4 en waar Hatto Heim dacht aan het rustig kunnen uitspelen van de wedstrijd, stond deze ineens op zijn kop.
De geelblauwen stonden met de rug tegen de muur en hoe ze het ook probeerden, ze kwamen niet meer in hun spel van even daarvoor.
Uiteindelijk sloeg het noodlot toe. Een ware scrimmage voor het doel van Thomas luidde de gelijkmaker in. Met man en macht probeerden de geelblauwen de bal uit de eigen zestien te werken, maar steeds stond er een Uddelnaar in de weg om dat te voorkomen. En toen de bal voor de voeten viel van een oranjehemd wist deze daar wel raad mee. Hij vuurde een kanonskogel af op het doel en stond al met de handen in de lucht om te juichen. Hij had alleen buiten Thomas gerekend, want die wist met een katachtige reflex de bal te keren. Daarmee leek hij de wedstrijd te beslissen, ware het niet dat de spits van Prins Bernard de bal uit de handen van Thomas zo het doel in schoot. De Hattoheimers keken meteen naar de uitstekend leidende scheidsrechter in de veronderstelling dat hij dit onreglementaire doelpunt zou afkeuren. Maar tot ieders verbazing deed hij dat niet en leidde deze dwaling tot de gelijkmaker.
Natuurlijk waren de geelblauwen hevig teleurgesteld in de scheidsrechter, maar misschien nog wel meer in zichzelf dat ze het zover hadden laten komen terwijl er geen vuiltje aan de lucht was.
De koppies gingen hangen en alles leek verkeken. Maar de Buurman spoorde zijn mannen nog eenmaal aan om weer de aanval te zoeken. Dat was niet aan dovemansoren gericht en al zwalkend wist Hennie Daan de diepte in te sturen. Daan trok door zijn snelheid de sporen in het veld en vanaf de rand van de zestien streepte hij de bal (bijna) in de kruising. En zo leek het toch nog goed te komen. Al wilden de gastheren zich hier niet bij neerleggen en dus togen zij met alles wat ze nog in zich hadden weer richting het Hatto Heim doel.
Met nog een paar tellen op de klok kregen zijn nog een vrije bal op de rand zestien en dus werd het nog even flink billenknijpen. Van Weeghel kon de spanning niet meer aan en hield zijn vlag voor zijn ogen.
De vrije trap specialist van Prins Bernard poogde met een leep balletje nog om een puntje uit het vuur te slepen en daarin slaagde hij bijna. De bal rolde tergend langzaam tussen een kluwen van door richting de lange hoek en leek doel te treffen. Maar tot opluchting van het zevende wist Thomas de bal met een strenge blik langs de juiste kant van de paal te kijken. Dit was meteen het laatste wapenfeit van deze middag en dus vielen de Hattoheimers elkaar van opluchting in de armen. Een zwaarbevochten overwinning was een feit en zo kon met een uiteindelijk goed gemoed de gezellige kantine worden opgezocht. En voor zover bekend heeft Esmer daarna de juiste weg huiswaarts gevonden en kon iedereen met een gerust hart gaan slapen.
Het zevende kijkt met een goed gevoel terug op de eerste seizoenshelft, waarin razendsnel een hecht team is ontstaan met een mooie mix van jong en oud. De teambuilding op Ameland heeft zichtbaar zijn vruchten afgeworpen. Daar is een mooie basis gelegd voor een prachtig en Nobel seizoen.
De mannen van het zevende pakken nu even hun rust om na de winterstop weer volle bak te kunnen geven.
Wij danken u voor alle support die we mogen ontvangen en wensen u allen gezegende feestdagen en alle goeds voor 2025.
Rest mij nog om af te sluiten met onze alleskunner die deze middag helaas niet met ons mee kon beleven in Uddel. Anders was het naar eigen zeggen wel 0-9 geworden, getuige het diepte interview op de fiets om 4.00 uur in de nacht. Hij zou daar maar zo eens gelijk in kunnen hebben. Schimonski, bedankt voor de mooie momenten die we met je mochten meebeleven. Fijn dat je er na de wintersport ook weer bij bent. Kom zoals je bent!