• Op stille zaterdag werd door de

    Mannen van het zevende wedstrijd twaalf van de competitie afgewerkt. De aanloop naar de wedstrijd behoeft nog wel enige toelichting, dus maak uw borst maar nat.
    Na het laatste maal van de witte donderdag was een kleine selectie bereid gevonden om deel te nemen aan de trainingspartij. De selectie zou waarschijnlijk na de training nog wat in volume toenemen, want traditie getrouw wordt er op Witte donderdag gebowld door het zevende en dan kan iedereen wel ineens de agenda schoonvegen. Maar dat terzijde.
    De partij leek van korte duur te zijn, want er was maar één team dat de dienst uitmaakte en de standaard haalde van het gebruikelijke niveau van het team.
    Suiker en consorten werden helemaal zoek gespeeld en al snel stond er een schier onoverbrugbare achterstand op het bord voor hen. Om toch zonder gezeur naar de Bowlingarena af te kunnen reizen besloten de toppers om wat gas terug te nemen en Suiker en zijn kompanen ook wat kruimels van de taart te laten proeven. Uiteindelijk werd omwille van de lieve vrede zelfs besloten om het uit te laten draaien op het winnende doelpunt. Toen barstte de strijd pas echt los, maar de pure klasse overwon uiteindelijk toch. Martin spreidde zijn fluwelen traptechniek ten toon met een lange bal nat voren.
    Willy had er goed het oog in en dacht die bal wel even weg te koppen, dus hij sprong zoals nooit tevoren. CR7 zou er jaloers bij hebben staan te kijken, want de hoogte die Willy bereikte was van een andere planeet. Helaas voor Willy en zijn ploeggenoten was zij timing dat ook, dus voordat de bal hem bereikt had stond hij alweer lang en breed met beide benen op de grond. Bassie raakte hierdoor van slag en lag ineens op de grond te spartelen als een paling op het droge. Paulus maakte daar dankbaar gebruik van en stelde JP in staat om de wedstrijd te beëindigen. Dat deed hij uiteraard en dus konden de haartjes netjes in de plooi en bowlingballen gepoetst.
    In de kleedkamer kwam Bassie helaas tot de conclusie dat hij in alle opwinding vergeten was om de banen te boeken. Weg traditie.
    Maar goed het zevende is niet een team dat lang bij de pakken neer blijft zitten en dus werd in het clubhuis genoten van het Europese succes van die club uit rotjeknor.
    Bassie zat zichtbaar met zijn vergissing en leek wat afwezig. Maar in werkelijkheid was hij bezig met het smeden van een plan om een en ander te herstellen.
    En zo kwam het dat een bont gezelschap van spelers en begeleiders van het zevende op vrijdag al naar Heerde togen. De meesten uiteraard weer klimaatneutraal op de fiets. Het was er een goede vrijdag voor.
    Het zat namelijk zo, Bassie had zijn connecties aangesproken en een paar banen en chalets geboekt bij de Koerberg. Het werd een soort van teambuildingssessie dus. Nadat de ballen waren uitgerold en de kegels weer overeind stonden volgde nog de voorbespreking van de wedstrijd. Deze werd zeer serieus genomen, omdat SEH de top van de ranglijst siert en de thuiswedstrijd uitdraaide op een complete blamage. Na de bespreking gingen de mannen ‘vroeg’ onder de wol om de volgende ochtend weer fris en fruitig aan de ontbijttafel plaats te nemen. En na een heerlijke ochtendwandeling in het Zwolsche Bos was het team messcherp voor de uitdaging die deze stille zaterdag op hun wachtte.
    Bassie had zijn ‘fout’ hiermee meer dan hersteld, dus een woord van dank komt hem wel toe. Dank!
     
    De wedstrijd moest helaas afgewerkt worden op kunstmatig gras, maar dat was niet anders.
    Helaas mistte het team enkele verdedigers, dus was het de eerste tien minuten nogal aftasten en overleven achterin. Dat lukte een paar keer ternauwernood en het was aan Mechandiser te danken dat er niet al een snelle achterstand werd opgelopen. Met een aantal katachtige reflexen wist hij zijn doel schoon te houden.
    Vanaf dat moment kwamen de geelblauwen beter in de wedstrijd en betaalde de teambuildingssessie zich uit. Het zevende kreeg grip op de tegenstander en nam de regie van de wedstrijd over.
    Dit leidde uiteindelijk tot een terechte voorsprong die na een mooie aanval werd afgerond door
    Klasie. Op aangeven van Vlo schoot hij de bal fantastisch binnen.
    Vlak voor rust volgde nog wel donker voor de geelblauwen, want de gebroeders van der Kolk moesten het veld verlaten. Kolkie had een onwillige spier getroffen in zijn bovenbeen en Paulus had na een botsing ineens een enorm paasei op zijn knie. Uiteindelijk kon Paulus het nog volhouden tot de rust, maar de thee had onvoldoende geneeskrachtige werking om het paasei weg te nemen.
    Hierdoor moest Eitje een linie zakken en dat had natuurlijk ook zijn weerslag op het voetballende vermogen naar voren toe.
    Toen uw verslaggever onder de douche vandaan kwam en naar het veld was gestrompeld bleek het zevende tegen twee tegen doelpunten te zijn aangelopen. Het zat ze de tweede helft niet echt mee en met name het hakken en zagen van één van de tegenstanders leidde tot steeds meer wrevel binnen de lijnen. Aanvoerder Wessie meldde de scheidsrechter netjes dat het misschien tijd was om iets meer te doen dan alleen maar te fluiten voor een overtreding. Een officiële reprimande was hier wel op zijn plaats geweest naar de mening van uw verslaggever en overige Hattoheimers.
    Vlo, die veelvuldig slachtoffer was van de dadendrang van de houthakker maakte dit in woord en gebaar kenbaar aan de scheidsrechter. Op keurig nette wijze overigens. In plaats van de Kleine in bescherming te nemen tegen de schoffelende gastheer, werd Vlo duidelijk gemaakt dat hij de stille zaterdag in acht moest nemen en dus verder de lippen op elkaar diende te houden.
    Vanwege voldoende zelfkennis zocht die Kleine de catacomben maar op, alvorens hij heen zou worden gezonden door de man in het zwart.
    De wedstrijd was helaas gespeeld en ondanks verwoede pogingen van de geelblauwen lukte het niet meer om nog een doelpunt te maken.
    Wessie trok nog één keer aan de noodrem, omdat Paddy wat moeite had om de bal weg te roeien uit de eigen zestien. De scheidsrechter kon niet anders dan naar de stip wijzen. De toegekende penalty werd rücksichtlos ingeschoten en zo eindigde de wedstrijd in een 3-1 nederlaag. Al met al toch wat teleurstellend, maar het zij zo.
    De terugreis werd onder aanvoering van Bassie jr. ingezet en bij het eigen clubhuis werd nog even kort nagesproken over dit onnavolgbare avontuur dat op de witte donderdag al was begonnen.
    De winst van de hoofdmacht maakte de wrange smaak van het verlies weer goed en uiteindelijk togen de mannen van het zevende weer met goed gemoed huiswaarts richting de paas dis.
    Komende donderdag kunnen de mannen alweer aan de bak, thuis tegen de padd’n. Weest welkom en voor nu zalig Pasen en bedankt voor die bloemen uit Nederland.