• Op een verraderlijke koude zaterdag in november mocht het zesde aantreden tegen het vierde van Go Ahead. In het zonnetje was het nog wel redelijk te doen, maar helaas staat dat zonnetje in deze tijd van het jaar niet meer zo hoog aan de hemel en dus lag veld twee inmiddels al volledig in de schaduw. Tel daarbij op dat de reserve shirts korte mouwen hebben en u kunt wel raden hoeveel zin de mannen bij aanvang hadden om de wei in te gaan.

    Op voorhand was het nog maar afwachten of er überhaupt gespeeld kon worden, want het was weer schrapen om spelers.
     
    Kolkie heeft inmiddels gelukkig korte lijntjes met de briljante vriend van het derde en zo kon hij Sjoerd, Koen en Marijn weer lenen en ook Nick mocht meedoen. Het zevende deed ook nog een duit in het zakje en maakten Jack en Kylie het team compleet.
     
    En zo kwam het dat Bassie een keer niet onder de lat stond. Hij mocht samen met Kylie het centrale duo vormen. Daardoor werd Paulus een linie doorgeschoven om aldaar samen met Vlo en Skuurtie het middenveld te vormen. Voorin stond een voor het zesde opmerkelijk jonge basis. Sjoerd, Marijn en Thijmen waren het aanvalstrio.
     
    De eerste vijf minuten was het even zoeken, maar daarna liep het toch vrij aardig en werden er de eerste speldenprikken uitgedeeld aan de tegenstander. Skuurtie probeerde veelvuldig door de vijandelijke linies te breken en de gasten hadden daar de handen vol aan. Helaas lukte het nog niet echt om heel gevaarlijk te worden voor het doel van Go Ahead. De andere kant op was het eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Go Ahead had wel allerlei ambities, maar echte grote kansen leverde dat niet op. De wedstrijd kabbelde rustig voort en Björn K. had een rustige middag.
     
    Na een halfuur spelen sloeg het noodlot toe voor Skuurtie. De kou sloeg op zijn lies en dus moest hij zijn strijd staken. Dat was een flinke domper voor de geelblauwen, want hij stond vaak aan de basis van de aanvallen en bovendien veroverde hij menig bal weer terug. Steef kwam er voor hem in en aan hem de taak om de rol van Skuurtie over te nemen.
    Hatto Heim was hierdoor kan toch even uit het veld geslagen en Go Ahead rook zijn kans.
    Maar Nick stond goed op zijn post en zweefde een bal prachtig uit de verre hoek. Even later kwam hij razendsnel zijn doel uit om een diepe bal te arresteren. Bassie was zo onder de indruk van de snelheid van zijn keeper dat hij hem vanaf dat moment consequent SpoedNick noemde.
     
    Het zesde knokte zich weer terug in de wedstrijd en creëerde nog een paar kleine mogelijkheden, maar echt gevaarlijk konden de mannen nog niet worden.
    Toen Björn K. zag dat de temperatuur inmiddels was gezakt naar het vriespunt leek hem dat een goed moment om de spelers richting de thee te sturen.
    Een verkwikkend bakkie van Tante Rikie zou ze goed doen was zijn gedachte.
     
    Eenmaal aangekomen in de kleedkamer en de warmte van de vloerverwarming voelend, kwam Vlo tot de conclusie dat zijn hamstring toch niet zo goed tegen de kou kan en ook hij moest helaas de strijd staken. Dat was wel even slikken, want nadat ze dus de motor al hadden verloren moesten ze dus ook afscheid nemen van de architect van het team. Bassie stond zijn plaats ook gretig af en zo kwam het dat de mannen met het jongste team in jaren aan de tweede helft begon.
     
    De tweede helft bleef een gelijk opgaande strijd waarin geen van beide teams tot echt grote kansen kwam. Het was echt zo’n wedstrijd dat het eerste team dat wist te scoren zou winnen.
    Hatto Heim had daarvoor op zich prima papieren, want Kylie was heer en meester achterin en wist samen met zijn kompanen nodig aanval van Go Ahead in de kiem te smoren. Paulus deed wat hij kon op het midden en begon ineens met passes te strooien alsof hij niet beter wist. Zelfs Björn K. had daar niet op gerekend, want net toen Paulus Sjoerd diep weg wilde sturen liep hij in de baan van het schot. Het was maar goed dat hij zijn helm op had, anders had het nog weleens een enkeltje SEH kunnen worden.
    Niet veel later werd een bal wat ongelukkig verspeeld en kwam die bij de rechtshalf van de gasten terecht. Deze zag Nick iets voor zijn doel staan en bedacht zich geen moment. Hij schoot de bal vanaf de middenlijn over Nick heen en ondanks dat hij zich tot het uiterste strekte kon hij de bal niet meer van richting veranderen en zo kon de rechtshalf thuis dus zeggen dat hij een pracht goal had gemaakt.
     
    De temperatuur zakte inmiddels onder het vriespunt en dat vonden de spieren van Paulus niet zo prettig. Die passes zijn die spieren natuurlijk ook niet gewend en dus moest ook hij een ervaring rijker en illusie armer het veld verlaten. Op anciënniteit verlieten de geelblauwen het veld deze middag.
    Broer Kolkie stond al te trappelen om het veld te betreden, dus dat kwam goed uit. Alleen had hij al wel bekeken dat het middenveld misschien iets te groot was voor hem en dus stuurde hij Kylie naar voren om het gat dat Paulus had achter gelaten op te vullen.
    Kylie loopt een paar keer in de week hard, dus een beetje hobbelen op het middenveld moest voor hem een koud kunstje zijn zo was de gedachte. En dat bleek ook zo te zijn.
    De geelblauwen waren nog niet voornemens om zich gewonnen te geven en bleven de aanval zoeken. Jack bleef maar gaan op de rechterflank en de andere jonkies probeerden een gat te slaan in de defensie van Go Ahead.
    Thijmen was nog dichterbij de gelijkmaker, maar kon de bal net niet ver genoeg in de hoek krijgen en daarom was zijn inzet een prooi voor de keeper.
     
    Niet lang hierna rommelde Go Ahead door de verdediging van Hatto Heim en wisten ze met enig geluk ook een tweede goal te maken. Deze klap kwam het zesde niet meer te boven en toen Go Ahead ook nog Kolkie naar de grond duwde was het verzet helemaal gebroken.
    Toch wilde Eitje met een geniale tactische zet nog een poging wagen. Hij dirigeerde Bassie naar de vlag en posteerde Van Weeghel in de punt van de aanval. Go Ahead had dit niet zien aankomen en hadden de handen vol om deze klasbak af te stoppen. Even leek hij op weg naar de aansluitingstreffer, maar een rood geel been verhinderde zijn doortocht. Van Weeghel raakte uit balans en viel. En alles wat het zesde een warm hart toedraagt schreeuwde moord en brand voor een strafschop. Tegen beter weten in uiteraard, want ondanks de torpedo van Paulus die hij te verwerken had gekregen had hij er goed het zicht op en wuifde de protesten van de geelblauwen resoluut van de hand.
     
    Één minuut voor tijd kreeg Hatto Heim nog wel een vrije trap op zo’n twintig meter. Thijmen eiste de bal op en krulde deze prachtig naar de rechter winkelhaak. Hij stond al bijna te juichen, maar de uitstekende doelman uit Kampen wist de bal uit de kruising te ranselen. En zo kwam er een einde aan een bitter koud potje voetbal waaraan de geelblauwen een lichte wrange nasmaak aan over houden. Er had mogelijk iets meer in gezeten en de ziekenboeg is nog weer voller geraakt helaas. Het is hopen op een wonder der genezing om voor volgende week voldoende fitte spelers op de been te kunnen brengen.
    We gaan het afwachten. Zo als het nu lijkt moeten de mannen dan spelen in Westenholte. We houden u op de hoogte.