• Op de zaterdag na Koningsdag mocht de selectie van het zesde de scherven bij elkaar rapen en zich richten op een thuiswedstrijd tegen IJVV. De uitwedstrijd was goed begonnen, maar uiteindelijk uitgelopen op een flinke deceptie. Met als grootste pijnpunt, de blessure die de Buurman daar opliep.

     
    Maar na maanden van revalideren en bezoeken aan verschillende klinieken, zelfs de nonnen van Finsterwolde werden bezocht, was hij weer fit genoeg om een paar minuten mee te doen. Alleen dat feit al gaf de mannen het gevoel dat er vanmiddag wel weer eens gewonnen kon worden. Tel daarbij op dat het prachtig lenteweer was en u weet wel hoe het ging.
     
    Kolkie en Eitje hadden vanwege de vakantie en een enkele blessure alsnog een flinke puzzel te leggen, maar met de hulp van Wessie, die Gijs en Ruben meenam en de briljante vriend van het zesde, die Nick, Sjoerd en Marijn beschikbaar stelde was het ze toch weer gelukt om een meer dan behoorlijk team op de been te brengen.
     
    Langs de lijn de vertrouwde gezichten van de familie Oosting, die werden getrakteerd op een leuke en bij vlagen goede wedstrijd en een heerlijk zonnetje. Ze konden hun geluk zichtbaar niet op. En daar doen de mannen van het zesde het voor.
     
    Nadat Paulus de tos had gewonnen en zijn manschappen had gemeld dat er een kantwissel moest plaatsvinden, want de gouden Hatto Heim regel is nu eenmaal; “tweede helft richting kantine”, bovendien wilde Van Weeghel liever in de schaduw staan de eerste helft, zodat hij wat kon wennen aan de enigszins hogere temperaturen, kon scheidsrechter Martin van den K. de wedstrijd in gang zetten.
     
    De geelblauwen hadden van meet af aan de touwtjes strak in handen en waren geenszins van plan om die uit handen te geven. Nick stond zijn mannetje onder de lat en Max, Paulus, Gijs en JP hadden de boel achterin onder controle. Op de midden waren het Suiker, Wessie en Ruben die de lakens uitdeelden en voorin maakten Buurman, Marijn en Steef het de gasten knap lastig.
    De Hattoheimers waren heer en meester en de ene na de andere aanval golfde richting doel van de gasten. Maar het bleek aanvankelijk nog knap lastig om de IJsselmuidense muur te slechten.
    Toch was het na een klein half uur spelen raak voor de geelblauwen. Nick had de Buurman vrij zien staan en met een schitterende uittrap wist hij zijn vader te bereiken, deze bedacht zich geen moment en verlengde de bal met zijn inmiddels wat grijs geworden manen. Ruben was al geruime tijd daarvoor gestart en wist precies op het juiste moment door het gat in de muur te breken. Alleen voor de keeper bleef hij zeer kalm en rondde hij beheerst af. De Familie Oosting en de inmiddels in grote getale aanwezige supporters meteen op de banken natuurlijk. Wat een feestje was het weer op ‘t Achterveen, waar de bomen langzaamaan weer in het blad komen en waardoor het nog mooier voetballen is daar.
     
    Het zesde ging door met domineren, maar moesten ook scherp blijven op de snelle tegenaanvallen van IJVV. Één keer lukte dat niet en hoewel Paulus zich nog tot het uiterste strekte kon hij niet voorkomen dat de bal snoeihard Inder Nick werd doorgeschoten. Geheel tegen de verhouding in stond het ineens weer gelijk.
    Maar de geelblauwen zouden geen Hattoheimers zijn als zij zich hier door van hun stuk zouden laten brengen en dus gingen ze stoïcijns door met waar ze al vanaf het begin mee bezig waren. Het balletje ging lekker rond, dat is op zich al knap op het knollenveld dat volgens de Gemeente Hattem nog prima bespeelbaar is. De verantwoordelijke ambtenaar heeft waarschijnlijk zelf nog nooit op een voetbalveld gestaan….
    Enfin, afgezien van het feit dat de kansen niet werden afgemaakt en de Buurman werd bedankt voor de bloemen gebeurde er niet veel meer en dus kon Martin van den K. na een sportieve eerste helft affluiten en de mannen richting de thee van Tante Rikie dirigeren.
     
    Aangekomen in de kleedkamer stond Suiker een hele tirade af te steken tegen één van de tweeling. Die keek met vragende blik waar Suiker het in vredesnaam over had, toen de andere helft van de tweeling de kleedkamer in kwam werd het Suiker duidelijk dat hij de verkeerde aan het uitleggen was hoe het anders kon. Suiker kreeg wel een tien voor het proberen.
    Kolkie zette nog wat zaken om en bracht Sjoerd, Martin, Bassie en Klasie binnen de lijnen. Bassie mocht op het middenveld, want zo kon hij een beetje aan zijn conditie werken.
     
    De tweede helft begon zoals de eerste was geëindigd, met het zesde dus aan de bal en IJVV dat er achteraan liep. Klasie ging voorop in de strijd, want voor hem was dit, vanwege zijn avontuur op Alpe d’Huez (u kunt nog steeds doneren uiteraard!!! Team bocht 9), de laatste wedstrijd dit seizoen.
    Hij bekroonde die met een prachtige goal, vanaf een meter of 30 wist hij met een bekeken bal de keeper te verschalken.
    Niet veel later stelde hij Bassie in staat om de bal achter de keeper te koppen. Na een fantastische aanval die begon bij Martin en over vier schijven bij Klasie terecht kwam wist hij zijn man te omspelen en een strakke voorzet te geven die Bassie dus zeer vakkundig afmaakte.
     
    De gasten liepen inmiddels met de ziel onder de arm en wisten niet meer hoe ze het hadden. De familie Oosting was met alle andere aanwezigen alvast begonnen aan de polonaise. Dat dit wat prematuur was zou niet veel later blijken. Op een diepe bal waar Klasie wel heil in zag werd door hem en één van de gasten een enorm sprintduel ingezet en na een schouderduw zoals die wel vaker voorkomt op het voetbalveld, sloeg het noodlot toe. Klasie verstapte zich en verdraaide zijn knie. Alle aanwezigen sloeg de schrik om het hart en de gedachten gingen meteen richting de Alpe. Gelukkig was er bij de gasten een speler aanwezig die studeert voor fysiotherapeut en die was zo goed om Klasie te helpen. Nogmaals onze dank daarvoor, sportiviteit in optima forma. We hopen dat Klasie snel hersteld en zijn heroïsche tocht met zijn gezin kan volbrengen. Via deze weg nogmaals veel sterkte Klasie!!
     
    De Hattoheimers kregen door het uitvallen van Klasie een flinke klap te verwerken en waren het even helemaal kwijt. Geen bal werd meer vast gehouden en passes over vijf meter gingen nog fout.
     
    IJVV rook zijn kans en sloeg twee keer genadeloos hard toe. En dan kwam het zesde ook nog goed weg dat Van Weeghel scherp was als altijd en nog een tegengoal afvlagde vanwege buitenspel. De uitstekend leidende Martin van den K. kon niets anders dan meegaan in die beslissing en het doelpunt annuleren. Maar goed het zesde stond na een comfortabele voorsprong dus ineens weer op gelijke hoogte met IJVV. Dat was een flinke domper.
     
    Bassie en Paulus keken elkaar eens aan en zeiden dat het voor Klasie niet zo mocht eindigen dit seizoen. Zij zetten de boel weer op hun plek en gingen voorop in de strijd. En zowaar kregen ze het spel weer op de wagen. Een kwartier voor tijd leek het dan toch nog goed te komen voor de geelblauwen. Wessie nam plaats achter de bal vanwege een hoekschop en Paulus zette het op een lopen richting de eerste paal, daarmee een gapend gat achterlatend voor Bassie midden voor doel. Het beproefde recept van die twee.
    Wessie legde de bal panklaar neer op het hoofd van Bassie en die had er op zich goed het oog in, maar koppen met het oog mislukte jammerlijk en dus kon de keeper de bal keren.
    IJVV rook ook nog kansen op de overwinning en die zetten ook nog eens aan. Met man en macht werd gestreden om het leder en af en toe werd de kunde van de scheidsrechter in twijfel getrokken door de gasten. Martin van den K. was daarvan niet onder de indruk en floot rustig door.
     
    Een opmerkelijk moment dat gebeurde in de helft wil ik u niet onthouden. Wessie kreeg een klein tikkie en ging zoals alleen hij dat kan met veel misbaar naar de grond. De veroorzaker van dit alles dacht dat hij dat nog beter kon en wilde Wessie een kaart aansmeren voor vermeend natrappen. Nogal onsportief natuurlijk en bovendien zeer slecht uitgevoerd. Hij ging liggen met een grote schreeuw en rolde over het veld alsof zijn been er zojuist afgerukt was. Probleem was alleen dat hij dat deed op vijf meter afstand van Wessie en Wessie dat dus nooit gedaan kon hebben. Als je Wessie kopieert doe het dan wel overtuigend is ons advies.
    Martin van den K. kon dit stukje onvervalste amateurtoneel niet waarderen en stuurde de beste jongen terecht met geel van het veld.
     
    De strijd was nog niet gestreden en de geelblauwen waren nog niet klaar met deze wedstrijd. Dus werd er nog een slotoffensief uitgeperst. Hatto Heim zou loon naar werken krijgen. Bij een laatste corner togen Bassie en Paulus weer naar voren, de vaste afspraak werd uitgevoerd en Wessie lepelde de bal richting hoofd van Bassie. Deze keer ging het wel goed en knikte hij de bal kiezel hard in de touwen. Daarmee was de strijd beslecht en kon de familie Oosting weer verder met de polonaise. Alle spelers en stafleden sloten zich daarbij aan en het zou bog lang onrustig blijven op een zonovergoten Achterveen. Er was één kleine smet op de feestvreugde en dat was het ontbreken van kannetjes in het clubhuis, maar dat mocht de pret niet drukken. Ooit zullen ze er zijn en dan gaat het eraf, tot die tijd is geduld een schone zaak.
     
    Volgende week speelt het zesde uit bij Be Quick, daar hebben ze wel kannetjes. Succes verzekerd dus
  • Foto's Gonny van Duinen