sv Hatto-Heim 6 - WVF 9

 

Waar het in de ochtend prachtig weer was om de straat te versieren, daar trokken in de middag flinke buien over ‘t Achterveen. De voorspellingen waren begin van de week beter dan dat het weer uiteindelijk uitpakte, vandaar waarschijnlijk dat het zesde maar zo eens 13 man uit eigen gelederen in de kleedkamer had zitten. Eitje en Kolkie hadden elkaar eens aangekeken en toch voor de zekerheid Boerrinie nog maar even gebeld. Zoals u inmiddels wel in de gaten heeft, is de selectie nogal brood dit seizoen, dus een paar extra spelers erbij kan geen kwaad. 

Boerrinie voelde zich sterk genoeg om twee wedstrijden te spelen en ook Karl vond dat geen probleem.

Boerrinie nam zelfs nog een kadootje mee voor de mannen van het zesde, want ook Rick zag het wel zitten om nogmaals mee te doen. Uit bij Go Ahead was hem klaarblijkelijk goed bevallen.

 

De voorbereidingen op de wedstrijd liepen weer alles behalve vlekkeloos. Bassie liet zijn maatje in de kou staan en was zonder overleg al vertrokken naar het sportpark en hij had ook nog eens de shirts niet meegenomen. Makkelijk als hij is, had hij Van Weeghel gebeld en hem gevraagd om langs de Gelder te rijden om de shirts op te halen bij de Buurman.

Daar aangekomen trof Van Weeghel van alles aan, behalve de shirts. Waar u zou verwachten dat Bassie dan op zijn minst alles op alles zou zetten om te regelen dat er vervangende shirts zouden komen, ging Bassie op zijn dooie gemak staan keuvelen met JP langs de lijn bij het tweede.

Gelukkig zag Vlo wel de ernst van de situatie in en hij legde contact met de Buurman, die aan het vissen was in Denemarken. De Buurman bedacht zich geen moment en nam direct de ICE, want het zesde reist het liefst klimaatneutraal zoals u weet, terug richting Hattem.

Een half uur voor de wedstrijd kwam hij met het zweet op het voorhoofd en een zalm al spartelend nog in de binnenzak aangelopen met de shirts.

Zo konden de mannen toch op tijd op het veld staan.

 

Paulus had al een drukke versier ochtend achter de rug en kom de gemakzucht van Bassie en JP maar moeilijk verkroppen, het was dat Vlo de meubelen had gered. Want als het aan Bassie en JP had gelegen, dan waren ze gaan klaverjassen in het clubhuis. Vlo wist Paulus weer een beetje Tot bedaren te brengen en zo stond er toch een vakkundige selectie op het veld.

 

Scheidsrechter Pol van B. zag dat het goed was en floot de wedstrijd in gang. Maar niet nadat een minuut stilte in acht was genomen vanwege het overlijden van erelid Bennie Nitrauw.

 

Het zesde schoot uit de startblokken en zag kans, ondanks dat het veld in erbarmelijke toestand verkeerde, om WVF direct onder druk te zetten en te houden. Vlo, Wessie en Karl hadden het middenveld stevig in handen en konden zo de voorwaartsen Thijmen, Klasie en Rick veelvuldig richting vijandelijke doel sturen.

Binnen tien minuten konden al drie 100% kansen genoteerd worden, helaas stonden de verschillende vizieren nog niet helemaal op scherp en lukte het niet om op een terechte voorsprong te komen.

 

De gasten waren zichtbaar onder de indruk van het imponerende spel van de geelblauwen, ze hadden klaarblijkelijk op een eenvoudige middag gerekend vanwege de stand op de ranglijst. Niets was minder waar, de gasten konden hun borst nat maken.

 

Een enkele keer lukte het de bezoekers toch om eruit te komen en na een kleine twintig minuten spelen wisten ze een corner te versieren. Deze werd voor geslingerd en kon vrij ingekopt worden door één van de gasten. Paulus, nog steeds wat ontdaan van de acties van zijn maatje, gaf zijn directe tegenstander iets teveel ruimte en deze knikte de bal onhoudbaar in de verre hoek.

In plaats van op ruime voorsprong te staan, stond het zesde andermaal dit seizoen tegen een achterstand aan te kijken.

Zoals u weet zijn de mannen van het zesde niet zo snel in paniek als ze een tegen goal incasseren en dus gingen ze lekker verder met waar ze gebleven waren.

Van achteruit konden Broens en Paulus de opbouw verzorgen en zo konden de Hattoheimers via het middenveld en aanvalslinie gevaarlijk worden. En niet lang na de 0-1 was het dan toch raak.

Na een mooie aanval die van links naar rechts ging kwam de bal voor de voeten van Rick. Deze kans liet hij zich niet meer ontnemen en dus kwam de terechte 1-1 in het boekje van Pol van B. te staan.

 

De geelblauwen drukten door en wilden nog voor rust de voorsprong forceren. En hoewel de keeper van WVF letterlijk als aangeschoten wild in het doel stond lukte het helaas niet om de verdiende tweede en zelfs derde goal te maken.

 

De thee van Tante Rikie zou daarvoor uitkomst moeten bieden. Maar in de kleedkamer werd al snel duidelijk dat een enkeling al op het tandvlees liep.

Max kwam daarom als vervanger van JP in het veld en Steef en Paddy werden alvast geïnstrueerd dat ze zich gereed moesten maken voor een invalbeurt.

Na rust begonnen de geelblauwen nog prima, maar met het harder worden van de regen werd ook het spel van de Hattoheimers steeds minder. En toen ook Broens vanwege een op handen zijnd feestje van zijn moeder, via deze weg namens het zesde van harte gefeliciteerd, moest vertrekken werd het steeds lastiger om een goede opbouw van achteruit op te zetten.

WVF zag de krachten wegvloeien bij de Hattoheimers en begonnen vol druk te zetten.

 

Maar goed, Max, Martin, JP en Paulus gooiden hun hele ziel en zaligheid erin om het Bassie maar zo makkelijk mogelijk te maken. Echte grote kansen wist WVF dan ook niet te creëren.

Bassie werd vooral moe van het steeds maar de bal uit het bos halen en het op de lat kijken van een schot.

Op de midden werd het lastiger en lastiger om het hoofd boven water te houden, zowel vanwege de vele regen als vanwege de toenemende druk van de gasten.

De Buurman, nu hij er eenmaal toch was, wierp zich op als een echte trainer en bracht Paddy voor Karl, die na meer dan anderhalve wedstrijd eindelijk zijn rust mocht pakken.

Paddy ging als een ware krijger, zoals alleen hij dat kan, als een razende tekeer op het middenveld. Hij zat zijn tegenstanders op de huid en gaf ze geen tijd om na te denken wat te doen met de bal. Menig jonkie kan daar nog een voorbeeld aan nemen. Voor de, ondanks de harde regen, vele toeschouwers was het een genot om naar te kijken.

 

Zo richting het einde van de wedstrijd kreeg het zesde toch nog flinke mogelijkheden. Boerrinie zorgde voor nogal wat opschudding voorin en zag met zijn niet aflatende enthousiasme en uithoudingsvermogen kans om de gehele achterhoede van WVF te bespelen. Daarmee creëerde hij ruimte voor zijn ploeggenoten en zo konden zowel Rick als Steef nog oog in oog met de keeper komen te staan. Helaas lukte het hen niet om de keeper te verschalken en de geelblauwen aan de dikverdiende zege te helpen.

Vlak voor tijd floot Pol van B. nog voor een corner en ineens kwam Bassie aangestormd richting de scheidsrechter, die overigens een meer dan puike wedstrijd floot, om hem te bedanken voor de wedstrijd. Bassie was moegestreden vanwege alle ballen die hij uit het bos had gehaald en was in de veronderstelling dat de wedstrijd was afgelopen en dus wilde hij in één streep door naar het clubhuis om zijn dorst te lessen. Niets was minder waar en dus bleef hij maar om alsnog de winnende voor de Hattoheimers te maken. Hij kwam er nog dichtbij, maar zo mooi werd het sprookje dit keer helaas niet.

 

Het bleef bij een 1-1 waar beide partijen eigenlijk niet blij mee waren. De gasten omdat ze dachten wel even te winnen in Hattem en de Hattoheimers omdat ze deze middag veel meer hadden verdiend.

 

Volgende week staat er wederom een thuiswedstrijd op het programma voor het zesde. Dan komt IJVV op bezoek. We zien u graag weer verschijnen, spektakel gegarandeerd.