• De eerste donderdag van juni stond er een wedstrijd tegen asvd op het programma. Ergens aan het begin van het seizoen hadden de mannen van het zevende een heroïsche uitwedstrijd gespeeld in de polder. Bassie stond op goal en was weergaloos, helaas moesten ze toen in de laatste minuut een technisch hoogstandje van Paulus bekopen en gingen ze in de laatste minuut alsnog de bietenbrug op.

    Wat de geelblauwen zich nog herinnerden van die wedstrijd was dat die gastjes erg jong en snel waren, voetballend en qua inzicht was het allemaal wat minder. Al dachten die jochies daar zelf heel anders over. Dat laatste bleek afgelopen donderdag nog steeds het geval te zijn. Een enkeling, die er om vroeg, hebben we toch maar even duidelijk gemaakt dat als ze de capaciteiten van Messi zouden hebben, ze waarschijnlijk niet in de kelderklasse zouden spelen. Of het is blijven hangen is de vraag, want van enige zelfreflectie leek geen sprake.
    Eitje had de selectie al in het begin van de week rond, al was Willy uiteindelijk om begrijpelijke redenen toch niet aanwezig deze avond (wij wensen hem en zijn familie via deze weg veel sterkte toe), en kon dus lange tijd broeden op een goede begin opstelling. Dat ging hem aardig af en toen Paulus ook nog de tos won kom scheidsrechter P. Collina de wedstrijd in gang zetten.
    In minuut één werd al duidelijk wat voor een wedstrijd het zou worden, Vlo werd namelijk in eigen zestien compleet onderuit geveegd door een polderboy met teveel dadendrang. En in plaats van even netjes te vragen hoe het ging en even sorry te zeggen voor dit stukje overacteren liep hij terug naar zijn plek zonder een woord te zeggen.
    Dit schoot de mannen van het zevende danig in het verkeerde keelgat, dat de toon van de eerste helft gezet was. P. Collina had de handen vol aan de polderjochies, de liepen te mekkeren alsof ze op een kinderboerderij waren. Voetballend was het allemaal niet heel fraai wat het publiek werd voorgeschoteld, de gasten konden niet voetballen en de geelblauwen hadden er met al dat gemekker en gedoe niet zoveel zin meer aan. Door een tweetal onoplettendheden binnen de ploeg, na een mislukte schwalbe van de Suikert, lag de bal ineens achter Henkie die vanuit het niets het nakijken had.
    Niet veel later had Bassie een kleine dejavu naar de uitwedstrijd in de polder en dacht klaarblijkelijk dat ie weer keeper was. Hij tikte de bal behendig voor zijn directe tegenstander weg, die daardoor niet meer bij de bal kon komen. P. Collina had er, zoals de hele avond, goed het oog in en wees gedecideerd naar de stip.
    Good old Henkie zat in de goede hoek, maar helaas kon hij de bal, zoals wel vaker deze avond, niet klemmen. De teruggestuiterde bal kon simpel ingetikt worden. En zo gingen de mannen met een 0-2 achterstand richting de thee van Tante Rikie, de speciaal voor haar jongens naar het sportpark was komen rijden. De thee smaakte weer heerlijk en na wat tactische ingrepen door Eitje, al dan niet noodgedwongen vanwege wat pijntjes, werd vol goede moed de weg naar veld drie bewandeld.
    Het zevende schoot uit de startblokken en liet de gasten even zien hoe totaalvoetbal er dan wel uit ziet. De jongetjes uit de polder stonden met open ogen te kijken van zoveel voetbal vertoon en net toen er een mooie symbiose leek te ontstaan op sportpark ‘t Achterveen begon het gemekker van een nog geen drie turven hoog  polderjochie. Het was niet om aan te horen en het ging door merg en been. Maar helaas had het ook zijn weerslag op het spel van de geelblauwen. Doordat die mekkeraar onder de huid ging zitten van een enkele speler werd het spel er niet beter op. Verder dan een paar mogelijkheden van de Buurman, Ono en Thijmpie kwam het zevende niet echt.
    En zo kwam het dat Henkie nog tweemaal achter het net moest vissen en er een 0-4 eindstand in het boekje van P. Collina kwam te staan. Beide teams blij, de gasten vanwege de overwinning, ze vierden het als een kampioenschap dus dat was wel mooi en het zevende vanwege het feit dat het gemekker eindelijk uitgezet werd.
    Er werd nog even flink geëvalueerd in de kleedkamer, want op de zaterdag stond er nog een wedstrijd op het programma.
     
    Op een zonovergoten sportpark ‘t Achterveen mochten de mannen van het zevende voor de tweede keer in korte tijd aantreden tegen OWIOS. Vorige week werd nog een dikke zeperd beleefd in Oldebroek, dus de verwachtingen vooraf waren niet echt hooggespannen. Buurman en Paulus konden niet aanwezig zijn, Paulus ging een stukkie fietsen in het Drentsche land en Buurman ging met een busreis naar Mallorca. Kostte maar drie tientjes, wij weten wel waarom (hebben de Buurman maar niet verteld dat Mallorca een eiland is, komt ie vanzelf wel achter).
    De rest van de selectie was aanwezig voor de laatste wedstrijd van het seizoen. Er was dus keuze te over voor Eitje en hij stuurde een gedegen selectie de wei in. Het begin van de wedstrijd verliep wat stroef en de gasten maakten direct duidelijk dat ze ook de laatste wedstrijd wilden winnen. Door wat desorganisatie in de achterhoede werd Merchandiser meteen al een keer of drie op de proef gesteld. Maar hij kweet zich van zijn taak en hield zijn doel nog keurig schoon. Totdat een schot van afstand van richting werd veranderd en hij aan de grond genageld stond.
    Niet veel later sloeg het noodlot alweer toe. Een corner van de gasten werd niet goed weggewerkt en bij de tweede paal stond een oplettende Oldebroeker om de bal binnen te tikken. Het prachtige seizoen leek als een nachtkaars uit te gaan toen vlak voor rust ook nog de 0-3 binnenviel.
    Scheidsrechter K. Blom floot voor de rust en dus moest de thee van Tante Rikie maar weer uitkomst bieden.
    In de rust werd de gelaten sfeer omgezet in een strijdvaardige, want de geelblauwen waren het er wel over eens dat dit geen manier was om het seizoen af te sluiten.
    Bassie en Kolkie gingen voorop in de strijd en Klasie gooide er eens flink de beuk in voorin.
    Op de midden begon het lekker te draaien met Ei, Suikert en Vlo en het lukte zowaar vlak na rust om enigszins terug te komen in de wedstrijd. Klasie slingerde een corner voor het doel en Bassie ging weer tekeer als dolle, zoals alleen hij dat kan. Hij kreeg de bal voor de voeten en bedacht zich geen moment en schoot de bal onverbiddelijk van dichtbij in de kruising. Het zevende had de smaak ineens weer te pakken en tikte de gasten bij vlagen helemaal zoek. Het toegestroomde publiek stond likkebaardend toe te kijken. De superlatieven vlogen je om de oren aan de zijlijn.
    En niet veel later was het Ono die de keeper verschalkte. Een vrije val net buiten de zestien lag voor hem op een perfecte plek en met een mooie krul liet hij de keeper kansloos.
    Hierna ging het zevende op zoek naar de gelijkmaker en net op het moment dat dit niet meer leek te lukken sloeg Max onverbiddelijk toe.
    Hij had zich de halve wedstrijd zitten verbijten op het bankie en mocht toen los. Zijn dadendrang langs de rechterflank zag hij beloond met een prachtig doelpunt. Hij zette zijn sprint al in op het moment dat Merchandiser een doeltrap inspeelde op Broens, deze zag Vlo vrij staan en bediende hem met een simpele voetbeweging. Vlo legde de bal goed, speelde nog een groenhemd door de benen en zag dat Max inmiddels rechtsvoor terecht was gekomen. Met een prachtige steekbal zette Vlo Max alleen voor de keeper. Max bedacht zich geen moment en met een poeier van jewelste joeg hij de bal in de verre hoek. Zij vreugdedans was zo mogelijk nog mooier dan de goal en zo werd het seizoen toch nog positief afgesloten.
    Vanwege het mooie weer duurde de derde helft wat langer dan te doen gebruikelijk en werd zelfs de tent bij de kermis nog opgezocht. Alwaar het nog lang onrustig bleef.
    Alweer een seizoen ten einde. Een seizoen met hoogte en dieptepunten maar vooral veel plezier. Wij danken u voor de niet aflatende steun langs de zijlijn en wensen u een fantastische zomer.
    Als het goed is zijn we volgend seizoen weer van de partij.