• Op de eerste zaterdag van november mocht het zevende van Hatto Heim aantreden tegen het zevende van Go Ahead Kampen. Voor de trouwe volgers van het zevende is bekend dat Go Ahead nou niet bepaald de favoriete tegenstander is van het zevende en omgekeerd. In het verleden heeft dat al de nodige heroïsche gevechten tot gevolg gehad. Dat het verleden geen garantie voor de toekomst biedt werd gisteren aangetoond.

    Dat dit een ander team van Go Ahead was dan te doen gebruikelijk was daar vast en zeker debet aan. Ik wil niet zeggen dat het altijd gezellig was binnen de lijnen, meer heel erg onvriendelijk was het zeer zeker ook niet.
    Om de wedstrijd nog van wat extra glans te voorzien had het bestuur besloten om de wedstrijd op een wat later tijdstip te laten aanvangen, zodat hiervoor nog een soort van voorwedstrijd gespeeld kon worden. Wally en zijn mannen konden zich hier wel in vinden en maakten er vooral in de tweede helft een feestje van. Het doel van het bestuur was bereikt en het publiek was zo lekker opgewarmd voor de hoofdvoorstelling van deze middag.
    Björn K. kon de druk helaas niet aan en verexcuseerde  zich daarom. Gelukkig werd Kevin B. bereid gevonden om zijn plek in te nemen.
    Het massaal toegestroomde publiek leek wel even raar op toen ze de spelers het veld op kwamen lopen. Paulus en Vlo ontbraken namelijk in de begin opstelling. Sterker nog de Capitano had ze zelfs buiten de wedstrijdselectie gehouden. Het publiek was met stomheid geslagen. Navraag bij Otti leerde dat hij niet te spreken was over het debacle van de vorige week en dat hij de beide mannen daarvoor verantwoordelijk hield. Dat en de data van de beide mannen gaf aan dat hun fysiek niet op orde was en ze daarom in de ogen van de Capitano niet konden spelen.
    De meningen waren nogal verdeeld over dit keiharde besluit van de Capitano, maar hij oogde er ook respect mee. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden zo is zijn credo en daarom was hij tot deze actie gekomen.
    Paulus en Vlo droegen de ‘straf’ van de Capitano manmoedig, maar wie ze in het gelaat keek zag de vochtige ooghoeken en de pijn die daarmee gepaard ging.
    Waar de Capitano wel over te spreken was, was Bassie en hij stond dus gewoon weer onder de lat. En dat deed hij weer uitmuntend. Hij lijkt nu al de revelatie van het seizoen te worden.
     
    Na de nodige QR controles door Skuurtie kon Kevin B. eindelijk een begin maken met het spektakelstuk van deze zaterdag.
     
    Waar het publiek wel erg enthousiast van werd, was dat Wessie voor het eerst dit seizoen weer eens te bewonderen was binnen de lijnen. Dat enthousiasme verdween echter na verloop van tijd toen bleek dat het gebrek aan wedstrijdritme hem toch ook raakte. Hij viel lang niet zo sierlijk al normaal en ook de daarmee gepaard gaande schreeuwen en het nodige misbaar kwam niet helemaal uit de verf.
    Tel daarbij op dat Kevin B. geen fan is van ‘maniertjes’ van Wessie en je weet dat hij een moeilijke wedstrijd speelde. Maar hij gaf niet op en dat dwong respect af.
     
    De man die het meeste respect afdwong deze middag was Klasie. Hij speelde één van zijn betere wedstrijden in het gele tricot en blauwe broek. Hij was heer en meester in elk duel, ging voorop in de strijd en zette de lijnen uit. En belangrijker nog, hij stond aan de basis van het enige doelpunt van de wedstrijd.
    Een vrije bal vanaf links legde hij panklaar op het voorhoofd van Ono. Die hoefde alleen een keer te knipperen met de ogen om te zien dat de bal achter de kansloze keeper terecht was gekomen.
    Puik doelpunt, waarna het feest losbarstte op ‘t Achterveen. In ieder geval aan één kant van het sportpark, aan de andere zijde was het verdacht stil.
    Het publiek stond op de banken en vloog elkaar in de armen (uiteraard waren dat allemaal mensen uit één huishouden, de rest hield keurig 1,5 meter afstand), het leek wel of er een periodetitel gewonnen was.
     
    Ik had graag willen schrijven dat het spel hartverwarmend was en dat de supporters de waterkou daarom met gemak konden doorstaan. Maar dan zou ik bezijden de waarheid zijn. En daar houdt uw verslaggever niet zo van.
    En hoewel de lampen aangingen en de geelblauwen alles gaven, scheen de sfeerverlichting in het clubhuis toch net iets aanlokkelijker en roken de balletjes saté van tante Rikie toch net te lekker om langs het veld te blijven koukleumen.
    Dus de meeste supporters gaven de pijp aan Maarten, die overigens rond dat tijdstip ook nog op het veld stond zijn best te doen, en togen naar de bar. Dit mede in de wetenschap dat uw verslaggever zich weer van zijn taak zou kwijten en de kou voor spelers en supporters zou trotseren.
    Bij vlagen was het spel een streling voor de ogen, bij vlagen ook een marteling.
    Maar met veel inzet en vernuft werden de punten thuis gehouden. Er werd als collectief gestreden en waar nodig kregen ze hulp van Van Weeghel, de beste grensrechter van het Westelijk halfrond, die manmoedig de vlag liet wapperen als het moest.
    Moe maar voldaan meldden ook de mannen van het zevende zich in het clubhuis, waar ze onder luid applaus werden onthaald en waar Tante Rikie voor ze klaar stond met een heerlijk en welverdiend balletje saté.
    Het werd dus een prachtige herfstdag op ‘t Achterveen, waar het vlaggenschip van de geelblauwen en passant de eerste periode titel had binnen gesleept. De sfeer was weer als vanouds dus.
    Volgende week is het zevende vrij, dat wil zeggen ze hebben geen wedstrijd. Maar de Capitano heeft een alternatieve activiteit ingepland, dus er wordt niet op de lauweren gerust. Alles voor de data zullen we maar zeggen.