• Op een zonovergoten sportpark ‘t Achterveen mocht het zevende onder de bezielende leiding van Ignace van S. aantreden tegen de gasten uit Hattemerbroek. De uitwedstrijd was in gemoedelijke sfeer afgewerkt en bezorgde de geelblauwen toen een ruime overwinning. Dat beloofde nogal wat dus en vandaar dat het nog drukker was dan anders langs de kant van het veld.

    Dat kan ook komen omdat er deze zaterdag meer spelers met een kwetsuur aanwezig waren dan het zevende in het veld kon brengen. De gekwetsten waren niet op één hand te tellen kan ik u melden. 
    Gelukkig was het vierde vrij en leverde onze bevriende briljant maar liefst vier topspelers af. Dit tot grote blijdschap van Van Weeghel, want die zag de bui alweer hangen toen hij het leger aan geblesseerden zag.
    Paulus stelde hem snel gerust door te zeggen dat hij gewoon kon beginnen met zijn geliefde vlag ter hand te nemen.
    Ruben, Koen Ilkay en Gijs van het vierde starten uiteraard in de basis en zo kon begonnen worden aan de wedstrijd.
    De eerste tien minuten was even wat onwennig voor het zevende, dat zo stilaan veel weg begint te krijgen van een vreemdelingen legioen, maar daarna liep het als een tierelier. De jonge gastspelers draaiden mee in de carroussel alsof ze nooit anders hadden gedaan. Gijs ontpopte zich zelfs tot generaal van de achterhoede en stuurde zo’n beetje het halve team aan. Als er eens een tegenstander door de linies brak, dan was hij er als de kippen bij om die tegenstander te arresteren.
    De bal ging weer lekker rond, voor zover dat kon op het abominabele veld, en de gasten werden helemaal zoek getikt.
    Mogelijkheden werden kansen en kansen werden doelpunten. Zou je denken, maar de praktijk bleek toch iets weerbarstiger. Het harde veld vol kuilen maakte het lastig om de bal te controleren en om het finale zetje richting het net te geven.
    Toch konden de gekwetsten voluit juichen nadat Ruben een zeer fraaie aanval nog fraaier afrondde.
    Na een snelle combinatie had hij net genoeg ruimte om uit te halen, dus dat deed hij dan maar. Met een flinke poeier zoals Arie Haan dat vroeger vaak deed, vuurde hij de bal af richting vijandelijk doel. De bal knalde via de onderkant van de lat onhoudbaar achter de keeper. Hij bracht hiermee heel het sportpark in vervoering, volwassenen kerels vielen elkaar vol ongeloof in de armen. Zoveel schoonheid zie je niet vaak met eigen ogen. Maar zij waren er toch maar mooi bij geweest.
    Ruben liep weg alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Gezien de goal van ome Rakker een dag of twee eerder snap ik ook wel dat het in die familie niet ongebruikelijk is om zo fraai te scoren.
     
    Dit smaakte natuurlijk naar meer en dus ging het nog een tandje sneller in de opbouw. De ene aanvalsgolf na de andere volgde, maar het lukte maar niet om het leder andermaal achter de keeper te krijgen.
    Ondertussen stond interim keeper Thijmen wortel te schieten in de eigen zestien. Naar eigen zeggen stond hij te genieten van een heerlijke pot voetbal.
    Het lukte de gasten niet echt om gevaarlijk te worden. De gelegenheidsdefensie stond als een huis. Max, Koen en Paulus stonden hun mannetje en generaal Gijs zette de lijnen uit.
     
    De tweede helft was het van eenzelfde laken een pak. Het zevende maakte de dienst uit en de gasten probeerden met man en macht de aanvalsdrift van de geelblauwen te beteugelen en af en toe zelf ook nog gevaarlijk te worden.
    Na een minuut of twintig leek het lot de geelblauwen gunstig gezind, want Klasie werd onreglementair tegen de groene zoden gewerkt. Ignace van S. zag hier echter geen kwaad in, dus de bal belandde helaas niet op de beruchte stip.
    In de tweede helft was het zevende nog steeds de bovenliggende partij, toch ging het iets moeizamer dan de eerste helft.
    Er waren kansen te over, maar in de afronding waren de voorwaartsen zeer onfortuinlijk.
     
    Tijdens een van de spaarzame aanvallen van de gasten belandde de bal op de arm van Paulus. Ignace van S. had daar goed het oog in en legde de bal dus op de stip. Wat de meeste aanwezigen wel hadden gezien en Ignace van S. blijkbaar niet, was dat Paulus een aanzienlijke beuk in de rug kreeg waardoor zijn arm tegen de bal kwam. In plaats van een vrije trap toe te kennen aan de geelblauwen werd het dus een, in vele ogen onterechte, penalty voor de gasten.
    Willem schoot deze onberispelijk binnen en zo kwam het dat er een 1-1 op het bord stond.
     
    Het zevende zette alles op alles om de score recht te laten doen aan de verhoudingen in het veld. Ilkay ging keer op keer langs zijn tegenstander en legde de bal panklaar neer in de zestien. Maar helaas lukte het Klasie en JP niet om de bal achter de keeper te werken.
    Vijf minuten voor tijd leek het dan toch nog goed te komen. Ruben werd in de zestien meter van de gasten naar de grond gewerkt. Ignace van S. had dat keurig waargenomen en blies op zijn fluit. Klasie pakte de bal en was al onderweg naar de stip. Maar tot ieders verbazing dirigeerde Ignace van S. Klasie naar een locatie net buiten de zestien meter en kende dus een vrije schop toe.
    Het was te warm om de gemoederen te veel te
    laten verhitten, dus werd het lot schouderophalend ondergaan. De bal belandde in de muur en daarmee was het laatste wapenfeit van deze wedstrijd klaar.
    In de wetenschap dat de geelblauwen vooral zichzelf te kort hadden gedaan werd de zeer prettige derde helft aangevangen. Die bleek zeer lucratief voor het zevende, want de vier spelers van het vierde zetten een handtekening onder een langjarig contract en zo is de toekomst van het zevende voorlopig weer even veilig gesteld. Onze briljante vriend weet daar nog niets van, tot nu dan natuurlijk. Bedankt voor je medewerking!
    De komende weken genieten de mannen van een kort lente reces om op donderdag 12 mei aanstaande weer aan te treden op ‘t Achterveen.
     
    Wij wensen u een gezegende Koningsdag. Lang leve de Koning. Hoera hoera hoera