• Op de eerste zaterdag van de herfstvakantie, waarop een groot deel van Hattem genoot van het mooie weer en het Chocoladefestival, mocht het zevende in “eigen huis” (er werd gespeeld op het kunstgras van de vv Hattem, waarvoor dank) aantreden tegen het zesde van de SEH.

    Het zevende wilde graag een goed vervolg geven aan de puike overwinning van een week eerder, maar of dat ging lukken was allerminst zeker. De aanloop naar deze wedstrijd was zoals wel vaker rommelig.
    Waar er op donderdagmiddag nog 19 mannen prijkten op de spelerslijst, vielen er in de laatste uren richting het duel nog een aantal spelers af met blessures. De eerste in die rij was Schimonski, meteen een forse aderlating. Maar Schimonski zou Schimonski niet zijn als hij er niet het beste van zou maken en aangezien Eitje uitgeleend zou worden aan het zesde wierp Schimonski zich op als de trainer van het team. Dat vond een ieder een prima plan en zou geschiede.

    In plaats van in het clubhuis blijven hangen, besloot hij om direct naar huis te gaan en te starten met de voorbereiding. Hij struinde het hele internet af om alles te leren over de tegenstander. Hij dook de boeken in om maar zoveel mogelijk kennis te vergaren over tactische systemen en het bespelen van de tegenstander. Intussen stapelden de problemen zich op voor de kersverse coach, want ook Broens moest zich afmelden vanwege fysieke klachten.
    Schimonski zat al bijna met de handen in het haar en begon behoorlijk te stressen over hoe het allemaal verder zou gaan richting de wedstrijd. Gelukkig bood Steef de helpende hand door contact te leggen met Lars. Lars had eerder al eens aangegeven wel een keertje mee te willen doen met het sterren ensemble en toevallig had hij deze zaterdagmiddag tijd over en dus sloot hij graag aan.
    Daar bovenop kwam bericht vanuit het zesde dat de ziekenboeg was leeggelopen en dat Eitje toch niet hoefde aan te sluiten.
    Schimonski sprong een gat in de lucht van opluchting. Het zag er allemaal ineens veel zonniger uit. Dus kwam hij een beetje tot rust.

    De oudjes had het geheel vol verbazing aanschouwd en snapten niet waarom Schimonski zich zo druk maakte. Zij kennen het klappen van de zweep al een beetje en maken zich niet zo druk om allerlei rand zaken.
    Nadat de gehele selectie zich gemeld had dirigeerde Schimonski het team richting kleedkamer. Probleem daarbij was dat hij helemaal de weg kwijt was en richting het complex van de vv Hattem liep, de “jeugd” volgde hem klaskkeloos die kant op.
    Eitje en Van Weeghel keken het tafereel hoofdschuddend aan en besloten toch maar in te grijpen door aan te geven dat er bij Hatto Heim omgekleed moest worden.

    Schimonski herpakte zich hierna en ging als een echte doorgewinterde trainer op zijn strepen staan. Er volgde een heel relaas over tactische systemen en druk zetten en uiteindelijk toverde hij een 1-5-2-3 systeem uit de hoge hoed.
    De “oudjes” wisten niet meer hoe ze het hadden en lagen gierend van het lachen op de kleedkamer vloer. Schimonski had over duidelijk teveel in de boeken gezeten en zichzelf de kop gek gemaakt. Zo een belachelijk systeem kwam er bij het zevende niet door natuurlijk. 1-4-3-3 zou het blijven, want daarmee kun je alle kanten op. Hoe de tegenstander ook speelt. Schimonski zag de dwaasheid van zijn gedachten in en werd uiteraard snel overtuigd door de “oudjes”. Alleen de hele grote trainers durven te luisteren naar de argumenten van hun spelers en bouwen dan daarop een succesvolle selectie. Schimonski heeft alles in zich om in dat opzicht een hele grote te worden.

    Nadat hij de opstelling de ether had geslingerd begaf het team zich richting de nieuwe mat van de buren. Scheidsrechter Joey K. stond al te popelen en nadat Paulus de tos had gewonnen werd onder een heerlijke najaarszon afgetrapt voor een memorabele wedstrijd.

    Onder de lat stond uiteraard weer Thomas, die aan alle kanten was lek geprikt vanwege een aanstaande wereldreis. Hij ondervond daarvan geen enkele hinder, want hij speelde afgezien van een unnerstalletje weer een goeie pot. Altijd rustig aan de bal en op de lijn bijna niet te kloppen.
    De achterhoede bestond ui Paddy, Paulus, Lars en Robin, waarbij vooral die laatste twee uitmuntend waren deze zaterdag.
    Op de midden had Schimonski gekozen voor jeugdig elan. Esmer, Scooter en Quinten waren daar heer en meester en voorin deelden Dylan, Daan en Vialli de lakens uit.

    De wedstrijd verliep zoals het de laatste weken steeds ging, het zevende had veel balbezit en liet het balletje lekker rondgaan en als er al eens balverlies was, dan zaten ze er direct weer bovenop om de bal zo snel mogelijk weer in bezit te krijgen.
    Van achteruit werd het geheel duidelijk aangestuurd en werd middels een verzorgde opbouw steeds weer de aanval opgezet.

    Schimonski zag het vanaf de kant tevreden aan. Het was wachten op de eerste treffer voor de geelblauwen, al duurde dat toch langer dan gehoopt en gezien het spelbeeld ook verwacht. Het zevende creëerde kans op kans, maar het lukte aanvankelijk niet om het verschil te maken.
    Een kwartier voor rust kon het massaal toegestroomde publiek dan toch op de banken. Paulus zag in zijn ooghoek Esmer vertrekken en legde de bal over een meter of veertig panklaar achter de defensie van SEH. Esmer nam de bal vakkundig aan en schoot deze onberispelijk tegen de touwen. Een groot gejuich steeg op boven ‘t Achterveen, echter was dat gerekend boven de over ijverige grens van SEH. Hij had hands geconstateerd en stond als een volleerde assistent scheids te zwaaien met zijn vlag. Joey K. was daarvan dusdanig onder de indruk dat hij meeging in het relaas van de grens en besloot het doelpunt te annuleren.

    Dat was wel even een domper, maar het zevende bleef niet bij de pakken neer zitten en ging door waar het gebleven was.
    Druk zetten, aanvallen en de tegenstander geen moment lucht geven.
    Uiteindelijk resulteerde dat in de terechte voorsprong.
    Lars legde een vrije bal vanaf de zijlijn prachtig op het hoofd van Esmer, deze leek dan toch te gaan scoren ware het niet dat de bal van de doellijn werd gehaald. Gelukkig was Daan scherp en wist hij het leder toch het beslissende zetje te geven.

    Hierna werd de druk nog wat verder opgevoerd en wist Scooter een ander prachtige aanval goed af te ronden en kwam de 2-0 op het bord te staan.
    Hierna vond Joey K. het al snel mooi geweest en kon er met een gerust gemoed gerust worden. Schimonski zag in dat het tactische strijdplan zoals de “oudjes” hem dat hadden voorgesteld toch het enige juiste systeem is voor Hatto Heim.

    Schimonski voerde in de rust een heuse ijshockey wissel toe en haalde vier man van het veld. Thijmpie, Eitje, Steef, Dennis en Martin mochten hun opwachting maken. Paddy kreeg rust, want hij had in de ochtend ook al vijf km hardgelopen die oude krijger. Vialli had nog een feestje en moest dus weg en Dylan, Robin en Scooter mochten ook even bijkomen van hun harde werken.

    Na rust was het van hetzelfde laken een pak, de geelblauwen hadden de bal en legden aanval na aanval op de mat en SEH was vooral druk
    Met tegenhouden en probeerde er met spaarzame speldenprikken doorheen te komen.
    De enkele keer dat ze daarin dachten te slagen waren het de geelblauwe achterwaartsen die hun aanvallen onschadelijk maakten. Lars en Paulus speelden samen alsof ze al jaren naast elkaar stonden in het centrum. Ze voelden elkaar perfect aan en met name de snelheid en passende capaciteiten van Lars vormden een aangename aanvulling op de gereedschapskist van het zevende. Met zijn schoten was Lars een aantal keer zelfs dichtbij een treffer, maar helaas kwam het niet zover.

    Steef is op dit moment de man met de gouden schoentjes, want hij stond goed en wel binnen de lijnen of hij had zijn doelpuntje al weer meegepakt.
    Een snelle aanval over vele schijven belandde ietwat gelukkig voor zijn voeten. Hij wist wel raad met die buitenkans en schoof de bal gedecideerd binnen.
    Na een kwartier kreeg Paulus loon naar werken en mocht hij vanaf de kant genieten van het vertoonde spel van zijn team.
    Lang lukte dat overigens niet, want Steef kreeg last van zijn bovenbeen. Een kwaaltje dat hij de donderdag ervoor had opgelopen tijdens de training. Steef moest zijn strijd dus alweer snel staken en Paulus mocht voorin plaats nemen.

    In deze fase liet het zevende de teugels iets vieren en dat kwam ze meteen op een tegentreffer te staan.
    Schimonski baalde hier zichtbaar van en zette zijn team met woord en gebaar weer op scherp. Dat had meteen effect, want de aanvalsmachine begon weer te draaien. In deze periode ontpopte Robin zich tot man van de wedstrijd. Hij sleurde en sjouwde aan de rechterkant dat het een lieve lust was en maakte zijn tegenstander helemaal gek door hem steeds kort op de huid te zitten of ervoor te komen.
    Aanvallend droeg hij ook zijn steentje bij met prachtige voorzetten. Eentje daarvan leek gepromoveerd te worden tot een assist, maar helaas stuurde Paulus de bal met het hoofd rakelings langs de verkeerde kant van de paal. Die voorzet had echt meer verdiend.
    Niet veel later kreeg Paulus nog een uitgelezen mogelijkheid om vrouwlief en dochters trots te laten juichen, maar zijn lobje over de keeper ging helaas ook over het doel.

    Niet veel later ontplofte ‘t Achterveen zo’n beetje. Esmer kreeg het op de heupen en zag vanaf een meter of vijfentwintig zijn kans schoon om de slof eens ouderwets aan te halen. Hij haalde verwoestend uit en knalde het leder in de rechter bovenhoek. Een orkaan van vreugde maakte zich meester van het sportpark.
    Het slotstuk was echter voor Daan, hij zette handig een één tweetje op met een tegenstander en schoot de bal daarna rustig maar hard in de linker benedenhoek. Daarmee bracht hij de eindstand op een dik verdiende 5-1. Joey K. besloot dat het goed was en floot voor de laatste keer deze middag.

    Schimonski werd door het thuispubliek op de schouders getild en door de bonte stoet richting het eigen clubhuis gehost. Hij had zijn vuurdoop als trainer meer dan goed doorstaan. Zijn flexibiliteit en duidelijkheid gaan hem nog ver brengen zoveel is wel duidelijk.
    De rest van de dag liep hij met een glimlach van oor tot oor rond over het sportpark. Uit betrouwbare bron hebben we zelfs vernomen dat hij met deze glimlach in slaap is gevallen en daarmee vanochtend ook weer is wakker geworden.

    Volgende week zaterdag speelt het zevende weer thuis, nu al om 12.45uur dus als u niets wilt missen van dit mooie team dan moet u vroeg uit de veren.