v.v. Hattem 6 - s.v. Hatto Heim 6

Op de eerste zaterdag van november stond voor de mannen van het zesde de verre uitwedstrijd naar Hattem op het programma. Vanuit voorgaande confrontaties was bekend dat er bij deze wedstrijden altijd een grote dosis spanning tot uiting komt. Niet eens zozeer bij de mannen maar vooral bij de supportersscharen. Vanuit de veiligheidsdriehoek was het verzoek dan ook bij de KNVB neergelegd of het dit seizoen niet mogelijk was om beide verenigen niet bij elkaar in de competitie in te delen. Na de edities van vorig seizoen en het bekerduel was het tijd om even rust in te bouwen. De KNVB kwam tot een soort van tussenoplossing. De clubs werden wel weer bij elkaar ingedeeld maar waar de mannen de afgelopen wedstrijden elke keer tegen het 5e mochten aantreden, werden ze nu ingedeeld bij het 6e van Hattem. Dit elftal heeft weinig tot geen binding met de lokale gemeenschap dus de gedachte was dat dat al een heleboel spanning zou wegnemen.
Zoals gebruikelijk bij wedstrijden tegen de buurvereniging stroomden de aanmeldingen binnen. Na de gebruikelijke exitpoll schommelingen hadden zich op vrijdagavond 18 mannen aangemeld voor zaterdag. Helaas voor de technische staf had Thomas toch besloten dat het niet verstandig was om te gaan keepen. Na zijn klusongeluk van vorige week durfde hij het niet aan om zijn keepershandschoenen alweer aan te trekken. Ook omdat hij de dag na de wedstrijd aan zijn uitgestelde wereldreis zou beginnen. Dat wilde hij niet in gevaar brengen. De TC peilde daarop onder de aanwezige mannen of iemand anders bereid was om deze taak op zich te nemen. In de selectie zitten diverse keepers dus de verwachting was dat dat geen probleem zou moeten opleveren. Maar het bleef angstvallig stil uit deze hoek. Uiteindelijk gaven daarop Thijmpie en Martin aan dan wel te willen gaan keepen. Probleem opgelost maar het blijft wel apart. Keepers die gaan voetballen en veldspelers die op doel gaan staan. Maar goed, de mannen zijn multi-inzetbaar dus de TC voorzag geen problemen. Thijmpie was echter iets minder overtuigd van zijn keuze en na een slechte nacht besloot hij zaterdagochtend toch de handschoenen in de ring te gooien en helaas te moeten afzeggen.
Verder bleek ook dat het hoofd van de TC, Eitje, zich niet had aangemeld voor de plaatselijke derby. Tijdens de uitwedstrijd bij Elspeet is hij geblesseerd geraakt en daarom heeft u als trouwe lezer hem al een aantal weken niet voorbij zien komen in de verslagen. Maar niet alleen u mist hem, ook binnen de vereniging blijkt Eitje gemist te worden. Tijdens de trainingsavond op donderdag werd daarom spontaan een inzamelingsactie opgestart om een herstel-snel presentje te halen. Niet alleen de mannen deden hieraan mee maar ook vanuit andere elftallen stroomden de donaties binnen. Als gevolg daarvan was het dan ook mogelijk om Eitje op zaterdag te verblijden met een mooie fruitmand. Vooral de grote banaan en de guanabana’s maakten indruk. Eitje was er zwaar van onder de indruk dat de mannen zo begaan waren met zijn herstel. Hij gaf daarop aan dat hij hoopte binnenkort weer de training te kunnen hervatten zodat hij zijn kunsten ook weer binnen de lijnen kan vertonen.

Zo verzamelden uiteindelijk 17 mannen zich tegen kwart voor 2 op het sportpark. Hoewel het weer er vrij troosteloos uitzag met alle de regen die naar beneden kwam hadden ze er alle vertrouwen in. Na de check dat de selectie compleet was en dit door Paulus bevestigd was, kon de wandeling naar Hattem gemaakt worden.
In de kleedkamer aangekomen was het Kolkie die het woord nam en de opstelling bekend maakte. Dit keer geen aangepaste tactiek of andere vondsten. Wel had te TC besloten om in elke linie nu wat ervaring te posteren. Dit om de aansturing wat meer te stroomlijnen.
Zoals aangegeven mocht Martin het doel verdedigen. Voor hem werden Robin, Paulus, Trabelsi en JP geposteerd. Op het middenveld Schimonksi en Quinten met als grote roerganger Paddy. Gezien zijn reactie was dit voor hem een grote verrassing. Maar gezien zijn jarenlange ervaring had de TC alle vertrouwen erin dat hij de spil was die ze zochten. Paddy maakte zich meer zorgen om de afstanden die hij op die positie zou moeten afleggen. Maar gezien zijn uitslag bij de Dalli-run een week eerder vond de TC dit geen geldig tegenargument.
Het spitsentrio werd gevormd door Kolkie, Marnix en Dylan. Van Weeghel mocht weer langs de lijn rennen met de vlag. Op de bank namen plaats Koen, Dennis, Daan, Minibuurman en Steef.
Steef vond dat helemaal niet erg want hij had in de ochtend al alles gegeven tijdens zijn fluitpartij bij de JO15-1. Dat, gecombineerd met de regen, maakte dat het voor hem helemaal geen straf was om eerst in de dug-out plaats te nemen.
Toen de mannen dan omgekleed en wel naar buiten kwamen bleek de regen nog niet gestopt te zijn. Onder de overkapping werd nog even gewacht op beter weer, maar dat liet nog even op zich wachten. De klok was echter onverbiddelijk dus zochten ze toch snel het Hattemmer kunstgrasveld op voor de warming up. Daar aangekomen bleek ook Hattem 6 in hun gele tenue op het veld te staan. De afgelopen edities hadden de mannen elke keer blauwe shirts aangehad dus het kan zijn dat ze dachten dat dat de standaard shirtkleur was maar daar gingen de mannen niet in mee. Dit keer wilden ze toch gewoon in het vertrouwde geel spelen. Snel werden er daarop reserve shirts opgetrommeld zodat de wedstrijd toch tijdig kon beginnen. Blijkbaar raakte de materiaalman van Hattem 6 hier zo van in de war dat hij helemaal vergat om voldoende lucht in de wedstrijdballen te pompen. De scheidsrechter keurde ze allemaal af. Omdat de mannen toch graag op tijd wilden beginnen boden ze hem daarop hun vaste wedstrijdbal maar aan. Deze kon zijn goedkeuring wel wegdragen en zo kon de wedstrijd dan toch nog op tijd beginnen.
Zo kon de fluitist van dienst dan om 14:30 de wedstrijd in gang fluiten.

Hattem liet er geen (kunst)gras over groeien en begon furieus aan de wedstrijd. Ze lieten de mannen niet in hun spel komen en probeerden constant met lange ballen hun spitsen te bereiken. Vooral de rappe linksbuiten werd in het begin veelvuldig gezocht. Robin had zijn handen vol aan deze behendige balkunstenaar. Een paar keer werd Robin tureluurs gedraaid en draaide de linksbuiten behendig naar binnen. Hij was zelfs dichtbij de openingstreffer maar zijn schot spatte op de paal uiteen. Nadat Paulus in niet misverstane verwoording iedereen weer aan zijn taken had herinnerd kwam er meer rust in het spel. De mannen kwamen er ook enkele malen gevaarlijk uit maar hun grootste manco, het niet willen of kunnen schieten speelde weer op. En zo golfde het spel heen en weer waarbij het wel leek alsof de mannen het spel steeds meer in hun grip kregen. Uiteindelijk besloot de fluitist daarop dat hij dan maar een handje, of fluitje in dit geval, moest toesteken. JP had de rechtsbuiten van Hattem volledig uit de wedstrijd gespeeld maar bij een duel in de 16 besloot de beste man om dan maar eens een Taylortje te doen. En deze buiteling werd beloont met een fluitsignaal. Waar alle mannen uitgingen van een vrije trap wegens een schwalbe, wees de scheidsrechter resoluut naar de stip. JP kon het niet geloven en de stoom kwam zo’n beetje uit zijn oren. Maar helaas was door het slechte weer de VAR verbinding met Zeist onderbroken dus alle protesten waren tegen dovemans oren gericht. De penalty bleef staan. De aanvoerder van Hattem nam plaats achter de bal en schoot deze onberispelijk in de hoek. Martin dook nog de goede hoek in maar was helaas kansloos. Zo kwamen de mannen geheel onverdiend met 1-0 achter.
Daarop besloot de TC in te grijpen. Robin, die steeds met last van zijn enkel kreeg van al dat gedraai, werd vervangen door Koen. Verder kwamen Daan en Minibuurman erin voor Schimonski en Dylan. De mouwen werden opgestroopt en de mannen vlogen erin. Hattem wist niet wat ze meemaakten en werd steeds verder achteruit gedrukt. Ze probeerden nog wel steeds met diepe ballen eruit te komen maar ook hun linksbuiten lag nu aan de ketting en kwam er niet meer uit. Er volgden diverse kansen voor de mannen maar steeds ontbrak de afronding. Uiteindelijk was het Quinten die minibuurman zag gaan en hij legde de bal perfect in zijn loop. Minibuurman kon daarop alleen op de keeper af en hij faalde niet. Beheerst schoot hij de 1-1 binnen.
Vervolgens volgde hierop nog een aantal grote mogelijkheden. Daan raakte met een harde knal nog de lat. Paulus probeerde met een hakballetje de keeper nog te verschalken maar helaas mislukte dit. Grootse kans was nog een vrije kopkans voor Dylan. Hij werd echter ondersteboven gelopen door de rechtsback van Hattem. Daar waar de mannen uitgingen van een fluitsignaal, dit was een 100% penalty, besloot de fluitist dat dit een regulier duel was en dat er niets aan de hand was. Niet veel later floot hij daarop voor de rust.

De kleedkamer werd opgezocht voor een bakkie thee. Maar zoals wel vaker het geval is bij Hattem, blijkt de thee voor de mannen altijd verdwenen. En dat was ook dit keer weer het geval. Dus uiteindelijk werd er nog een kan met ranja bezorgd. Nu zijn de mannen dit soort van koude oorlogsvoering wel gewend bij Hattem dus ze trokken zich hier weinig van aan. Paddy had de batterij leeg en werd gewisseld voor Steef. JP, die nog steeds aan het stomen was, werd door Dennis vervangen. Dan leek de TC wel verstandiger.
Zo werd na een kwartier uitblazen het veld weer opgezocht.

En waar de mannen tegen het einde van de eerste helft mee waren geëindigd, daar gingen ze de tweede helft ook mee van start. Met positiespel werd Hattem onder druk gezet en werden de spitsen gezocht. Steef werkte zich een slag in de rondte, op jacht naar de prijs van de dag. Zijn inzet leverde echter nog niets op.
Achterin bleef het opletten maar Paulus hield iedereen scherp. Zijn stem schalde veelvuldig over de kunstgrasmat wanneer hij iedereen weer bij de les haalde. Toch werd het hem op een gegeven moment zwart voor de ogen. Hij vroeg daarop aan de scheidsrechter of de verlichting niet aankon. De scheidechter zag het blijkbaar ook somber in want die willigde het verzoek in. Van Weeghel stond dit aan de zijlijn met verbazing gade te slaan want hij was juist op zoek naar een zonnebril. Hij zag door de laagstaande zon het spel ook minder maar daar ging extra verlichting hem niet bij helpen. Hoe dan ook, de verlichting ging aan en het spel ging verder. Schimonski kwam erin voor de geblesseerde Minibuurman terwijl Dylan Kolkie verving.
Koen, die de hele wedstrijd al mooie duels uitvocht met de linksbuiten van Hattem, zag op een gegeven moment dat deze man weer aangespeeld zou worden. Hij stapte daarop resoluut in en roste de bal met een flinke roei naar voren. Daar had bij Hattem niemand op gerekend maar Steef, met zijn neusje voor doelpunten wel. Hij stoof achter de bal aan en maakte in de afronding geen fout. 2-1 en eindelijk hadden de mannen dan de voorsprong te pakken. Hattem probeerde het nog op buitenspel te gooien maar die vlieger ging niet op.
Nu moest Hattem komen want ze wilden niet van de mannen verliezen. Het spel werd steeds harder en de scheidsrechter had zijn handen vol aan het blussen van alle brandjes. Schimonski was weer ouderwets op dreef en slalomde diverse malen langs diverse Hattemers. Hoe hij zijn best ook deed, hij slaagde er echter niet in de bal in het doel te werken. Aan de andere kant wist Martin een pegel van afstand over de lat te werken. Bij een uitbraak van Hattem werkte Schimonski een middenvelder tegen de grond. De daarop toegekende vrije trap werd voor de goal geslingerd. En daar zag de verdediging er niet op zijn best uit. Terwijl alle spitsen van Hattem inliepen bleven de verdedigers staan. En ook Martin bleef op zijn doellijn staan. Gevolg was dat de rechtsbuiten de bal met zijn hoofd tot doelpunt kon promoveren en zo de stand op 2-2 bracht.
In de hectische slotfase die hierna aanbrak probeerden de mannen nog wel om de overwinning binnen te halen. Het ging allemaal echter net te gehaast om dit nog te realiseren. De scheidsrechter, die wel aanvoelde dat het steeds onvriendelijker werd, besloot daarop dat het wel mooi was geweest en floot voor de laatste keer deze middag.

Zo eindigde de wedstrijd in 2-2 en hadden de mannen toch het idee dat er meer in had gezeten. Omdat ze hadden meegekregen dat het vlaggenschip wel de punten had binnengesleept verhuisden ze niet veel later naar de goede kant van het sportpark om dat in de kantine de derde helft te genieten. Steef blijkt niet alleen een prijzenpakker te zijn maar ook nog een uitdeler want hij bleef deze dag maar bezig. Hij had zelfs genoeg energie over om het rad van fortuin aan te slingeren. Ondersteund door Daan en Schimonski zorgde hij nog voor een plaatselijk prijzenregen in de kantine.
Komende zaterdag mogen de mannen op 15:00 thuis aantreden tegen SEH 6. U bent van harte uitgenodigd om de mannen te komen aanmoedigen.