vv Hierden 8 - sv Hatto-Heim 7

Een prima locatie voor een sportpark, maar helaas hadden ze iets te weinig aandacht besteed aan de grasmat. Het jongvee van Van Weeghel en Langevoord loopt er nog beter bij. Maar dat terzijde.

 

Kolkie en Eitje moesten er een beetje aan trekken, maar op de donderdagavond leek de selectie al in kannen en kruiken. Dus met een gerust hart zaten ze  op de vrijmibo. 

Paulus zat er heel anders bij, want al een week of twee was de jonge garde binnen de ploeg bezig met de ingehuurde zanger die deze zaterdag zijn opwachting zou maken op ‘t Achterveen. Het was Wesley voor en Wesley na, tel daarbij op de voorspellingen van Jan Pelleboer en u weet wel ongeveer hoe de vlag erbij hing.

Het werd zelfs zo erg dat Paulus besloot om een boetepot in te stellen voor diegenen die de naam Wesley nog uitsprak totdat het laatste fluitsignaal had geklonken.

Hierden 8 is de koploper en daar moest de aandacht naar toegaan zo vond Paulus.

 

Om aan dat knellende juk te ontkomen besloten de jonkies om de zinnen dan maar te verzetten bij het Bowlingcentrum in Hattem. Dat was natuurlijk een goed plan, ware het niet dat Scooter een beetje overmoedig werd en een te zware bal van de plank trok. Toen hij deze over de baan smeet trok hij een grimas waar de Joker jaloers op zou zijn. Ineens had hij een bobbel in de broek. En nee, dat was niet omdat hij plots opgewonden raakte. Onderzoek in de Isala wees uit dat hij een breuk in zijn lies had opgelopen.

Helaas kon er dus een streep door speler nummer één.

Aan het begin van de zaterdagmiddag kwam er een tweede telefoontje binnen bij Kolkie met onfortuinlijk nieuws. De Buurman had tien over rood gespeeld en bij een enorme trekstoot een spier verrekt in de bilstreek en kon dus ook niet spelen. Tweede streep door de rekening.

Gelukkig kreeg Kolkie ook nog positief bericht, want omdat het derde was afgelast kon Thijmpie toch gewoon aansluiten bij het eigen team. En omdat het vierde ook een atv had, wilde Lucas ook wel aansluiten.

 

Met een meer dan prima selectie werd de tocht richting Hierden aanvaard.

 

Kolkie had Paulus de opstelling ingefluisterd en nadat hij deze wereldkundig had gemaakt werd het veld opgezocht. En dat was nog een flinke wandeling kan ik u melden. Aan de boorden van het Veluwemeer hadden ze een trapveldje gevonden waarop ze wat lijnen hadden gekalkt en een paar doelen en vlaggen hadden geplaatst. Dat moest dus doorgaan als veld vier. Een schaapherder zou er zijn schapen nog niet op laten lopen, maar goed ook de tegenstander had hiermee te maken. Dus voor beide teams was dit een gelijk speelveld. Al snel bleek echter dat het spel van de koploper beter geschikt was voor dit veld dan het verzorgde totaalvoetbal dat het zevende doorgaans pleegt te spelen.

Hierden 8 hanteerde het aloude ‘Kick&Rush’ principe, wat zoveel betekent als ik ros de bal naar voren en daar zoeken ze het maar lekker uit.

Op zich een logische keuze gezien het veld en de kwaliteit van de selectie.

 

Het zevenen daarentegen probeerde er het beste van te maken en zocht steeds met een zorgvuldige opbouw aanspeelpunt Paulus om van daaruit gevaarlijk te worden.

En hoewel het moeizaam ging had het zevende zeker in de beginfase het betere van het spel. Wat dan weer resulteerde in flink wat spanning in de selectie van Hierden. 

De geelblauwen kwamen steeds wat dichter bij het vijandelijke doel, maar tot echt grote kansen kwamen ze nog niet. Schoten van Steef en Daan waren veelal een eenvoudige prooi voor de doelman.

Hennie was nog het dichtstbij een doelpunt, maar ook hem lukte het niet om het beslissende zetje te geven. Paulus kreeg ook wat kleine kansjes, maar ook hij had het geluk niet aan zijn zijde.

 

Achterin hadden Broens en Lucas de boel goed staan, al had Robin het behoorlijk zwaar tegen een supersnelle linksbuiten. Ze noemden hem niet voor niets de Usain Bolt van de Lage Landen. Daar was het aanvalsplan van Hierden dus vooral op gericht. Bal in de hoek en de flankspeler laten lopen.

Lang hadden de achterwaartsen de controle over de aanvalsdrift van de snelle mannen al moest Quinten een aantal keer aan de bak om zijn doel schoon te houden. Dennis stond aan de linkerkant meer dan zijn mannetje en had de rechtsbuiten behoorlijk in de kontzak.

Maar helaas viel vanuit het niets een toch een tegentreffer. Totaal tegen de verhouding in kwam het zevende op achterstand.

Uiteraard lieten ze zich niet van de wijs brengen en gingen ze door met hun spel. Schimonsky, Thijmpie en Hennie hadden het middenveld stevig in handen en zetten keer op keer de voorwaartsen aan het werk.

Maar het lukte de mannen voorin maar niet om het team te belonen met een doelpunt. Steeds ontbrak net dat beetje scherpte dat nodig was om trefzeker te worden.

En vanuit een razendsnelle tegenaanval lag de bal pardoes weer achter Quinten. Een flinke doffe dreun op de kin van het zevende.

Maar er was nog zeker geen sprake van een KO.

 

Tot de rust gebeurde er niet zoveel meer en dus werd enigszins teleurgesteld de kleedkamer opgezocht. Er was de mannen thee beloofd en dus werd de wandeling van een kwartier aanvaard. Aangekomen in de kleedkamer bleek het een loze belofte te zijn en kon het team dus onverrichte zaken weer terug lopen naar het veld.

Kolkie had tijdens de wandeling wel even tijd om wat wissels door te voeren. 

Zo ging Thijmpie onder de lat staan en mocht Quinten op het middenveld plaatsnemen.

Verder kregen Dennis en Steef ook even rust.

 

Het zevende wilde zich nog niet zomaar neerleggen bij een nederlaag tegen dit team. Want hoewel ze de ranglijst aanvoeren, was dit bij lange na niet het beste team dat ze waren tegen gekomen in de competitie.

Vanaf de aftrap werd dus weer de gang naar voren gemaakt en werd de druk opgevoerd.

Dit resulteerde al snel in enkele goed mogelijkheden.

Paulus was nog het dichtst bij een aansluitingstreffer met een schot vanaf rand zestien in de lange hoek, maar de keeper van Hierden zag nog net kans om de bal uit de hoek te tikken.

Dit was het moment voor Kolkie om zelf ook maar binnen de lijnen te verschijnen.

Met gemak en verve nam hij de positie van Paulus over en dirigeerde de voorhoede in de aanval.

Maar hoezeer het zevende ook probeerde om te scoren, de bal wilde er maar niet in.

Uiteindelijk besloot interim trainer Scooter om maar va banque te gaan spelen. Paulus werd weer binnen de lijnen gebracht om gebroederlijk naast Kolkie te gaan spelen en achterin werd Broens met de taak opgezadeld om één op één te gaan spelen.

 

Met kunst en vliegwerk en smerige overtredingen bleef Hierden overeind en hielden zij hun doel schoon.

De gok van trainer Scooter pakte helaas niet goed uit, want Hierden wist met twee snelle uitbraken nog tweemaal te scoren en de eindstand op 4-0 te brengen. Een pijnlijke middag dus voor de geelblauwen, die het betere van het spel hadden. Maar toch met een drup aan de neus naar de kleedkamer konden sjokken.

 

Hadden ze dan helemaal niets positiefs overgehouden aan het bezoek aan Hierden hoor ik u denken. Jazeker wel, want de directe concurrent van  het tweede speelde ook in Hierden en die werden mede dankzij de ‘aanmoedigingen’ van het zevende getrakteerd op een gelijkspel, zodat het tweede nu weer koploper is. Alles voor de club zullen we maar zeggen.

En omdat het tweede daar zo blij mee was, hadden ze speciaal voor het zevende zanger Wesley Wolters nog een half uurtje bijgeboekt, zodat jong en oud van het zevende nog heerlijk kon genieten van de fantastische sfeer op ‘t Achterveen.

De Nobele drankjes kwamen ook weer als crocusjes uit de grond schieten, dus uiteindelijk was het weer een heerlijke zaterdag. De mooiste dag van de week.

 

Volgende week mag het zevende thuis spelen tegen de Noord Veluwe Boys, we zien u dan weer graag verschijnen langs de lijn.