WZC Wapenveld 4 - sv Hatto-Heim 6

Er werd door de bezoekers van de receptie zelfs een heuse erehaag gevormd voor de oude meesters toen zij van het veld kwamen.

Ook afgelopen donderdag waren de mannen van het zesde weer present. Waar andere teams (behalve de herbstmeisters van het vijfde) vanwege de barre weersomstandigheden lekker bij de haard bleven zitten, togen de geelblauwen van het zesde door weer en wind naar het Achterveen om wedstrijdfit te worden.

 

Omdat het water met bakken te gelijk uit de hemel kwam, hadden de padden besloten om de mannen van het zesde op het kunstgras in te plannen. Dat betekende dus een enorm groot veld en weinig demping. Niet echt geschikt voor de gedateerde lijven van het grootste deel van de selectie. Maar goed, het was niet anders en dus prepareerden de mannen zich extra goed.

Er was ook goed nieuws te melden, want na ellenlang blessureleed konden Klasie en Eitje weer aansluiten bij het team en dat betekende dus meteen een flinke kwaliteitsimpuls.

Vanuit het derde kwam ook nog aanvulling in de naam van Nick,Tom, Lucas en Sjoerd en dus stond er een meer dan behoorlijke ploeg op het veld voor de aftrap.

Die liet alleen nog even op zich wachten, omdat de leidsman van dienst klaarblijkelijk in zijn eigen bubbel en ritme zat.

Helaas zou dat deze middag wel vaker het geval blijken te zijn. In alle twaalfhonderddrieëntachtig jaar dat het zesde gezamenlijk al op het veld heeft gestaan, hadden ze nog nooit een leidsman meegemaakt die zo voor eigen eer en glorie op het veld stond en totaal niet het benul had dat een leidsman slechts entourage is en moet zorgen dat de spelers (de hoofdrolspelers in het spektakel) hun ding kunnen doen.

Ik hoop dat ik het wat betreft die man hierbij kan laten, maar dat kan ik helaas niet garanderen. Soms wordt een bijrol uiteindelijk toch een hoofdrol.

 

Na de tos begonnen de gastheren voortvarend aan de wedstrijd. Door met veel man en hoge snelheid op het doel van Nick af te stormen hoopten zij de geelblauwen snel op de knieën te krijgen. De ervaring van het zesde zorgde er uiteraard voor dat er geen paniek ontstond in het geelblauwe kamp en dat rustig gewacht werd tot de paddenstorm ging liggen. Door rustig te blijven aan de bal en de bal het werk te laten doen, werd steeds vakkundig onder de druk uit gevoetbald. Zonder al teveel problemen werd derhalve rustiger vaarwater opgezocht door de Hattoheimers.

De man in het zwart kreeg hier notie van en pakte zijn moment van bekendheid. Vanuit het niets gooide hij de wedstrijd op zijn kop, tot grote verbazing van de spelers van beide teams. Eerst vergat hij te fluiten voor een overtreding op de Vlo en toen hij uiteindelijk toch floot, bleek hij een onvolkomenheid te hebben ontdekt in het spel van de Vlo. Hij was de enige op het Monnikenbos die dat constateerde. Kan ook aan al die andere mensen liggen natuurlijk. De Vlo was het daar uiteraard niet mee eens en maakte dat keurig netjes kenbaar aan de beste man. Wat resulteerde in een tweede vrije schop op rij voor de padden.

Uiteindelijk werd JP kind van de rekening. Hij stopte zijn tegenstander op ongeoorloofde wijze bij zijn tocht richting Nick en moest dat direct bekopen met een gele kaart. Bizar!

Navraag bij de scheids leerde dat hij had vernomen dat JP kaarten verzameld en dat hij graag een duit in het zakje wilde doen. Wat de beste man echter niet wist is dat JP ansichtkaarten verzameld en met dat kleine gele kaartje dus verzamelingtechnisch helemaal niets kan.

Ondanks deze tegenslag bleef het zesde volgens de Hollandsche school voetballen en werd het in de eerste helft de bovenliggende partij.

Zelfs met een man minder bepaalden de geelblauwen het spel en waren de beste kansen voor de Hattoheimers. Klasie was dicht bij de openingstreffer, maar mistte net wat ritme om de keeper te verschalken.

Nadat JP weer terug mocht komen binnen de lijnen kon het zesde het overwicht omzetten in een terechte voorsprong.

Max en Lucas gingen een mooie combinatie aan over rechts, hierdoor kwam Max in uitstekende positie om een voorzet te geven. Dat deed hij op maat en zo kon Klasie zijn rentree opluisteren met een prachtig doelpunt.

Kort daarna kreeg Eitje ook nog een kans om te scoren, maar zijn inzet werd helaas gekeerd door de keeper.

Aan de andere kant kwam WZC niet veel verder dan enkele mogelijkheden en één vlammend schot onder in de hoek. Maar Nick had er goed het oog in en ranselde de bal uit zijn doel.

Met een terechte voorsprong werd de warmte en vooral droogte van de kleedkamers opgezocht en werd het strijdplan voor de tweede helft bepaald.

Kolkie voerde een enkele wissel uit en hield zijn troefkaarten nog wat tegen de borst.

 

Na rust ging het zesde door waar het gebleven was en hield het heft dus stevig in handen. Van achteruit werd prima opgebouwd en zo werd menig aanval keurig volgens het boekje opgezet. WZC had hier nog niet echt een goed antwoord op gevonden en volstond met het naar voren schieten van de bal in de hoop dat die een keer voor een goede voet zou vallen.

De man in het zwart, ik ontkom er helaas niet aan om hem weer te benoemen (hij nam een grotere rol dan hij zou moeten hebben), kon het blijkbaar niet meer aanzien dat de geelblauwen de bovenliggende partij bleef en besloot om Vlo weer te tarten. Iets met twee maten meten, laat ik het daarbij houden.

Hij dreigde Vlo met een rode kaart en aangezien Vlo helemaal niets met kaarten heeft besloot hij omwille van het team om zichzelf te wisselen.

Een wijs besluit uiteraard, maar wel eentje met grote gevolgen voor het spelbeeld.

Het zesde miste hierdoor een extra rustpunt op het middenveld en daardoor kwam WZC meer aan de bal.

Met de wind mee besloten de padden om niets anders te doen dan de bal richting Nick te pompen. Aanvankelijk was Nick hiervan niet onder de indruk en wist hij alles wat op zijn doel afkwam te pareren. De padden werden er welhaast moedeloos van. En een minuut of twintig voor tijd leek het zesde hun uitstekende optreden te bekronen met een tweede doelpunt, maar helaas lukte het Steef net niet om een wonderschone aanval over vijf schijven af te ronden en de wedstrijd in het slot te gooien.

Een kwartier voor tijd lukte het de padden dan toch om de schier onneembare vesting Nick in te nemen. Er was een mislukte voorzet voor nodig die gedragen door de wind in de lange hoek belandde. Gezien de druk die was opgebouwd door de gastheren niet onterecht, maar wel enorm zuur voor Nick en de geelblauwen.

Maar goed een gelijkspel zat er nog in en was gezien het spelbeeld over de gehele wedstrijd misschien ook wel terecht. Uiteindelijk mocht het toch niet zo zijn, want een zoveelste bal in de zestien kon niet op tijd weggewerkt worden door de Hattoheimers en dus zag een fortuinlijke pad kans om de winnende voor hun aan te tekenen.

 

De geelblauwen dropen gefrustreerd en aangedaan af en zochten de kleedkamer op. De man in het zwart domineerde aanvankelijk uiteraard de gespreksstof. Er was veel ongeloof over het optreden van de beste man. Het woord thuisfluiter leek voor deze man bedacht te zijn, het zij zo. Verwondert u niet, verbaast u slechts zeggen ze dan. En daar laat ik het dan ook maar bij.

 

De aanblik van de kannetjes in de prachtig opgeknapte kantine van WZC maakte veel goed en dus werd de wedstrijd snel naar de achtergrond weggestopt. Kannetje en het zesde, het blijft een prachtige combinatie.

Het zou toch wat zijn als die bij Hatto Heim eindelijk ook eens ingevoerd zouden worden. Het verhoogt de feestvreugde die n omzet, dat kan haast niet anders. Over feestvreugde gesproken, het zesde dompelde zich in de avond onder in het discofeest dat in het clubhuis werd georganiseerd en zo kwam er toch nog een fantastisch einde een een frustrerende dag en was een ieder de Lahoz van Wapenveld al snel vergeten.

 

Volgende week mogen de mannen weer aan de bak, dan reizen ze naar sportpark De Weidsteen in Zwolle, alwaar WVF de opponent zal zijn. We houden u op de hoogte.